Απεργία 7/2 : Με βία και καταστολή απάντησε η κοινοβουλευτική χούντα ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ

Η σημερινή απεργία και πορεία στην Αθήνα αποτέλεσε την τελευταία παρουσία απόγνωσης και οργής μιας εργατικής τάξης οι αγώνες της οποίας απόψε έκλεισαν την πρώτη τους περίοδο στην μνημονιακή εποχή. Αν και η απεργία προκηρύχθηκε την τελευταία στιγμή από τις ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, αποκλείοντας την μεγάλη πλειοψηφία των εργαζόμενων από την συμμετοχή τους στην απεργία, όσοι κατάφεραν να συμμετάσχουν είχαν ισχυρή παρουσία παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες. Ήταν πραγματικά ηρωική η παρουσία των συναδέλφων που μέσα σε ένα κλίμα κοινωνικής τρομοκρατίας (έρχεται χρεοκοπία κλπ) που έχει μεταφερθεί προφανώς και στους χώρους δουλειάς, απέργησαν και κατέβηκαν στην κινητοποιήση΄.

Επιπλέον ένα σημαντικό μέρος της διαδήλωσης όταν έφτασε στο σύνταγμα προσπάθησε ανεπιτυχώς να εισέλθει στην βουλή από τις δύο πλάγιες εισόδους της, καθώς οι κρατικές δυνάμεις καταστολής απώθησαν τους απεργούς με μαζική ρίψη χημικών. Η βία και η καταστολή αποτελούν άλλωστε βασική εφεδρεία της κοινοβουλευτικής χούντας που έχει επιβληθεί στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Το όλο κλίμα της διαδήλωσης μπορεί να περιγραφεί ως μια  απέλπιδα και οργισμένη προσπάθεια του κόσμου της εργασίας να σταματήσει την επικείμενη συμφωνία της κυβέρνησης Παπαδήμου με την Τρόικα που αποτελεί και την τελική ταφόπλακα στην  εξαθλίωση της εργατικής τάξης.

Το ξεπούλημα από την εργοδοτική- γραφειοκρατική ΓΣΕΕ των εργατικών συμφερόντων, με μέσω των συναντήσεων – οπερέτα με τους εργοδότες, εκφράστηκε και στην σημερινή απεργία, με την προσυγκέντρωση των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ να θυμίζει πολιτικό νεκροταφείο δείγμα της πλήρους απονομιμοποίησης της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας τόσο στην συνείδηση όσο και στην πρακτική των αγώνων του κόσμου της δουλειάς.  Αυτό από μόνο του αποτελεί ένα βασικό κεκτημένο των αγώνων της τελευταίας διετίας που ανέδειξαν με έντονο τρόπο την ανάγκη ανεξάρτητης ταξικής έκφρασης των εργατικών συμφερόντων. Κάτι που αποτελεί εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση για να μπορέσουν να νικήσουν οι εργατικοί αγώνες, για να γίνει δυνατό να ηγεμονεύσουν οι εργατικές ανάγκες και συμφέροντα στην ελληνική κοινωνία. Όποιος έβλεπε σήμερα, την κατάσταση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, ίσως θα μπορούσε να το αντιληφθεί .

 Είναι ανάγκη να σημάνει άμεση ταξική ανασυγκρότηση των δυνάμεων της εργασίας καθώς η πάλη για την ανατροπή της κοινοβουλευτικής χούντας, όπως και ο αγώνας για την συνολική κοινωνική ανατροπή του κανιβαλικού καπιταλισμού είναι μπροστά μας, καθώς η πολιτική περίοδος που ανοίγει θα είναι μια περίοδος οξυμένης ταξικής πάλης όπου πραγματικά η εργατική τάξη θα κληθεί να αγωνιστεί για την κοινωνική, πολιτική και οικονομική επιβίωσή της. Για άλλη μια φορά στην ιστορία του εργατικού κινήματος, όλοι, πολιτικά ρεύματα, συλλογικότητες, αγωνιζόμενοι εργάτες και νεολαία οφείλουμε να πάρουμε θέση : Ή με τη συνολική κοινωνική ανατροπή ή με την υποταγή στην ολοκληρωτική καπιταλιστική ηγεμονία, ή με την έκφραση ενός ταξικού εργατικού κινήματος ή με την στοίχιση πίσω από τον ρεφορμισμό, και τελικά ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες.

 

Πηγή : Praxis