.jpg)
Πηγή : Praxis
"There will always be those who say that the Communists were using us. But who is to say that we were not using them?"
Nelson Mandela
Σχόλιο Praxis: Η κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής είναι το Αφρικανικό εθνικό κονγκρέσσο (ANC) το οποίο είναι ο βασικός εταίρος την κυβέρνηση απο την "πτώση" του Απαρτχάιντ και μετά (απο το 1994). To χαμηλότερο ποσοστό που πήρε αυτή η κυβέρνηση στις εκλογές ήταν το 62% το 2008 (264 απο τις 400 έδρες του κοινοβουλίου). Η κυβέρνηση είναι όλα αυτά τα χρόνια μια τριπλή συμμαχία ανάμεσα στο ANC, μια πανεθνική ένωση συνδικάτων με εκατομμύρια μέλη (Congress of South African Trade Unions -COSATU) και το ΚΚΝΑ, το SCAP (South African Communist Party). To SCAP που νομιμοποιήθηκε το 1990, πήρε κυβερνητικές θέσεις και υπουργεία στις κυβερνήσεις της τριπλής συμμαχίας. Η τριπλή συμμαχία, που αποτελείται απο τα κόμματα που έδιναν επί δεκαετίες την μάχη ενάντια στο απαρτχάιντ, είναι αυτή που με την συναίνεση και την συμφωνία των ιμπεριαλιστών (το απαρτχάιντ είχε φάει τα ψωμιά του και είχε καταρρεύσει και η Σοβιετική Ένωση) κλήθηκε να διαχειριστεί την "ειρηνική μετάβαση" στην μετά-απαρτχάιντ εποχή. To ANC έχει υιοθετήσει ένα σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα και είναι μέλος της "Σοσιαλιστικής Διεθνούς" στην οποία συμμετέχουν όλοι οι αριστεροί διαχειριστές των σφαγών του Ευρωπαικού Ιμπεριαλισμού. Το ΚΚΝΑ συμμετείχε στην συνάντηση των κομμουνιστικών κομμάτων στην Αθήνα το 2011 και συνυπέγραψε και διακήρυξη ενάντια στον ιμπεριαλισμό............. Τα κόμματα αυτά που φέρουν και την πολιτική ευθύνη για την εν ψυχρώ δολοφονία των απεργών (επίσημα 30 νεκροί και 78 τραυματίες, μια σφαγή ανάλογη της εποχής του απαρτχάιντ) έβγαλαν, μετά το γεγονός, ανακοίνωσεις. Το ANC έχει μια ανακοίνωση που εκφράζει την λύπη του για το γεγονός και υπόσχεται ότι θα ερευνηθούν τα περιστατικά βίας και κατηγορεί τα πολιτικά κόμματα ότι δεν σεβάστηκαν το νόμο!!!.Το SACP έβγαλε επίσης μια ανακοίνωση όπου μιλάει για "προβοκάτσια" για δημαγωγούς που προκάλεσαν τα επεισόδια, κατηγορεί το "διασπαστικό" συνδικάτο κλπ. Όμως ακόμα και αν όλα αυτά είναι αλήθεια, απο πότε οι διασπαστικές τακτικές, οι διαφωνίες μεταξύ συνδικάτων, τα διαφορετικά απεργιακά αιτήματα (και μάλιστα οι αυξήσεις στους μισθούς) νομιμοποιούν τις εν ψυχρώ εκτελέσεις απεργών με κοντάρια και ξύλα απο πάνοπλους αστυνομικούς;. Από πότε αυτά τα επιχειρήματα είναι άλλοθι για την κρατική βία και τις δολοφονίες; Το COSATU έβγαλε επίσης μια ανακοίνωση όπου εξισώνει την πάνοπλη (όπως φαίνεται και από όλα τα video) αστυνομία με τους απεργούς. Δηλαδή οι κρατικοί στρατιωτικοί σχηματισμοί με τα αλεξίσφαιρα γιλέκα, τα αυτόματα κλπ είναι το ίδιο με τους εργάτες που απεργούσαν. Βέβαια σύμφωνα με την ανακοίνωση οι απεργοί συγκεντρώθηκαν στον λόφο και τραγουδούσαν πολεμικά τραγούδια" !!!!!!. Η αστυνομία, στο παραπάνω πνεύμα, έβγαλε την κλασική ανακοίνωση (παγκόσμια πατέντα) ότι βρισκόταν σε νόμιμη άμυνα. Όμως τι ακριβώς διεκδικούσε η αστυνομία και τι δουλειά είχε στον τόπο της απεργίας;. Ο πρόεδρος της χώρας και του ANC Τζέικομπ Ζούμα έβγαλε επίσης μια απίθανη ανακοίνωση όπου αναφέρει ότι "Είμαστε συγκλονισμένοι και ανήσυχοι από αυτή την παράλογη βία". Λές και βρίσκεται σε άλλη χώρα. Κουβέντα για την κρατική καταστολή, κουβέντα για τις δολοφονίες, πέρα απο...συμπόνοια. Όπως και σε όλες αυτές τις κατάπτυστες ανακοινώσεις κουβέντα για τα video που δείχνουν αστυνομικούς, χωρίς προειδοποιήση να πυροβολούν εν ψυχρώ χωρίς να έχει προηγηθεί τίποτα και μετά να προχωρούν ανάμεσα σε πτώματα απεργών με το τα όπλα μπροστά και να τους σημαδεύουν.... Άλλο ένα παράδειγμα αριστερής κυβερνητικής πρακτικής. Όταν έχουμε τέτοιους αριστερούς και τέτοιους κομμουνιστές τι να τους κάνουμε τους αστούς.......
Το παρακάτω κείμενο είναι αναδημοσίευση απο το ιστολόγιο Парвус клуб Scale up Εταιρεία Lonmin της Νότιας Αφρικής. Δραστηριοποιείται στις εξορύξεις με
ταλλικών ορυκτών, κυρίως PGMs: λευκόχρυσος, παλλάδιο, ρόδιο, ιρίδιο, ρουθήνιο, όσμιο, στο Bushveld Complex και πρόκειται για τον 3ο παγκοσμίως παραγωγό. Έχει άδεια εκμετάλλευσης ώς το 2037, ανανεώσιμη ώς το 2067 - πρακτικά έως εξαντλήσεως των αποθεμάτων (άμεσα εκμεταλεύσιμα 5442 τόνοι + 1337 τόνοι αποθέματα, σε καθαρά μέταλλα). 44,65 τόνοι (καθαρών) PGMs παράχθηκαν φέτος από την εταιρεία.
27800 εργαζόμενοι στην εταιρεία. Τμήμα Western Platinum, ορυχεία λευκόχρυσου Marikana στα βορειοδυτικά της χώρας: οι μεταλωρύχοι αμείβονται με 390€ το μήνα, περίπου (σύμφωνα με την περυσινή συμφωνία με τα συνδικάτα, με ισχύ διετίας). Το κόστος ζωής στη Ν.Α είναι πολύ σχετική έννοια: με τα δυτικά στάνταρντς, είναι αρκετά παραπάνω από το ελληνικό. Η δουλειά τους συνίσταται χονδρικά στο να τρυπούν με κομπρεσσέρ στη φλέβα του μετάλλου, να τοποθετούν στις τρύπες εκρηκτικά και να τα πυροδοτούν, και κατόπιν να μαζεύουν τα θραύσματα της έκρηξης με φτυάρια και άλλα μέσα, και να τα φορτώνουν σε μεταφορικά οχήματα. Τα ορυχεία της ιστορίας είναι ανοικτά, σαν γιγάντιες τρύπες στο υψίπεδο. Το ορυκτό που αποσπάται από το ορυχείο περιέχει αρχικά 3 με 6 γραμμάρια PGM ανά τόνο. Αυτό οδηγείται προς μηχανική (θραύση), φυσική («πλύσιμο», μάζεμα του αφρού και ξήρανση), θερμική, χημική επεξεργασία και στο τελικό στάδιο ηλεκτρόλυση, δίνοντας τελικά διαχωρισμένα τα προαναφερθέντα μέταλλα της ομάδας του λευκόχρυσου σε καθαρότητα πάνω από 99,5%. Η πλήρως καθετοποιημένη, κυρίως βρετανικών και νοτιοαφρικανικών συμφερόντων επιχείρηση έχει αύξηση κερδών 260% το 2011 σε σχέση με το 2010, συνολικά 260000000€ σύμφωνα με τα δηλωμένα στοιχεία.
11 Αυγούστου: 4 απεργοσπάστες τραυματίζονται. 12 Αυγούστου: 2 σεκουριτάδες είναι νεκροί. Η εταιρεία καλεί την αστυνομία να επέμβει. 14 Αυγούστου: ανακοινωθέν της εταιρείας κάνει λόγο για 4 νεκρούς σε «συρράξεις αντιπάλων συνδικαλιστικών ομάδων». 13-16 Αυγούστου: επεμβαίνει η αστυνομία, στη αρχή με υδροβολές και δακρυγόνα, κατόπιν με σφαίρες: 30 απεργοί και 2 αστυνομικοί νεκροί. 17 Αυγούστου: τελεσίγραφο της εταιρείας στους απεργούς, να προσέλθουν στην εργασία τους εντός εικοσιτετραώρου ειδάλλως θα απολυθούν. Η εταιρεία ανακοινώνει οτι εξαιτίας της απεργίας δεν παρήχθησαν περίπου 466,5 κιλά πλατίνας, που με την σημερινή τιμή πώλησης αντιπροσωπεύουν περίπου 17,5 εκατομμύρια € διαφυγόντων εισοδημάτων (τιμή που πρέπει να διορθωθεί λαμβάνοντας υπόψη τη μικρή αύξηση της τιμής της πλατίνας κατά 2,8%-παράδοση Οκτωρίου, λόγῳ ακριβώς της απεργίας) --- Και τι μας λένε εμάς, στη μακρινή Ευρώπη, όλα αυτά;
Οτι η κλίμακα βεβαίως διαφέρει. Η ουσία της ταξικής πάλης, όχι.
Για κοιτάξτε όλοι εσείς οι βιαστικοί που σπεύδετε να καταδικάσετε εύκολα το Νοτιοαφρικάνικο ΚΚ και την COSATU ορισμένες πλευρές της σύγκρουσης στα ορυχεία πλατίνας. Τις πλευρές αυτές προτιμούν να ξεχνούν και διάφοροι "φίλοι" του Κόμματος ("οικοδόμος", Lenin reloaded), προκειμένου να κατασκευάσουν μια σχηματική εικόνα των πραγμάτων και να χτυπήσουν ΚΚΕ, ΠΑΜΕ και καταξιωμένα εργατικά στελέχη:
"Υπάρχουν σήμερα δύο συνδικάτα που οργανώνουν και εκπροσωπούν τους εργάτες ορυχείων στη Νότια Αφρική – η εδώ και καιρό δημιουργημένη NUM που έπαιξε έναν πρωταγωνιστικό ρόλο στο κίνημα εθνικής απελευθέρωσης και η πρόσφατα δημιουργημένη AMCU που πολλοί ανενημέρωτοι θεωρούν ως πιο ριζοσπαστική, αλλά που στην πράξη απέχει πολύ από το να είναι τέτοια.
Είναι σημαντικό ότι όταν οι ηγέτες της AMCU έκαναν αίτηση προκειμένου να αναγνωριστούν επίσημα από τις κρατικές αρχές και ρωτήθηκαν «ποια είναι η βασική διαφορά μεταξύ εσάς και της NUM», οι ηγέτες της AMCU ανακήρυξαν τους εαυτούς τους «μη πολιτικά διακείμενους και αντικομμουνιστές»".
Το παραπάνω απόσπασμα δεν προέρχεται από κάποια πηγή του Νοτιοαφρικάνικου Κ.Κ ή της ΠΣΟ, αλλά από το ελάχιστα φιλο-κομμουνιστικό Counterpunch. Για όποιον θέλει να διαβάσει περισσότερα: http://www.counterpunch.org/2012/08/20/behind-the-south-africa-mineworkers-strike/
Και φυσικά οι ηγέτες της AMCU δεν έμειναν στα αντιδραστικά λόγια. Οργάνωσαν συμμοριακές φονικές επιθέσεις ενάντια σε στελέχη της NUM στα ορυχεία και, πολύ σημαντικότερο, οδήγησαν σαν πρόβατα στη σφαγή τους απεργούς σε μια τυφλή σύγκρουση, ενώ οι ίδιοι την έκαναν σαν λαγοί.
Και μη μου πει κανείς ότι "ναι μεν, αλλά", γιατί η θέση ενός επαναστατικού κόμματος (κρίνοντας γεγονότα, είτε στη χώρα του, είτε διεθνώς) δεν μπορεί να καθορίζεται απλά από το ότι ¨σφαγιάστηκαν εργάτες", αλλά πρέπει να ψάχνει πολύ βαθύτερα - να βρίσκει ποιες δυνάμεις βρίσκονται πίσω από τη μια ή την άλλη ομάδα εργατών, ποια συμφέροντα εξυπηρετούνται, πόσο έχει βάλει η αστική τάξη την ουρά της στην δημιουργία διασπαστικών συνδικάτων, κτλ.
Πέτρος
Η θέση του ιστολογίου είναι σαφής και ξεκάθαρη :
1. Ανεξάρτητα απο τις όποιες υπαρκτές ή μη εσωτερικές αντιθέσεις και αντιφάσεις στο εσωτερικό των συδικαλιστικών φορέων της συγκεκριμένης χώρας, η δολοφονία των εργατών απο κρατικές δυνάμεις καταστολής που τελούν υπο τις εντολές μιας κυβέρνησης στην οποία συμμετεχει το ΚΚΝΑ, απαντιέται με αποχώρηση ενός ΚΚ απο μια τέτοια κυβέρνηση και με ξεκάθαρη καταγγελία της πολιτικής και των φορέων της που δολοφονεί εργάτες.Έστω και "παραπλανημένους" εργάτες...
2. Το ΚΚΕ έπρεπε να καταγγείλει το ΚΚΝΑ χωρίς δεύτερη σκέψη γιατί η στάση του δεν συνάδει όχι με τις βασικές αρχές μιας κομμμουνιστικής πρακτικής αλλά ούτε με τις βασικές αρχές της σοσιαλδημοκρατίας στην δεκαετία του 20-30.
3. Με αφορμή το συγκεκριμένο σχόλιο και τα πολυπληθή διαδικτυακά σχόλια περι "φίλων" του ΚΚΕ, νομίζω ότι η συγκεκριμένη φρασεολογία-ορολογία είναι το λιγότερό τραγελαφικά ανεδαφική. Δεν υφίσταται στα σοβαρά έννοια "φίλοι του κόμματος". Ένα κομμουνιστικό κόμμα είναι χρήσιμο στο βαθμό που συμβάλλει στην εξέλιξη και πραγμάτωση της κομμουνιστικής υπόθεσης. Αν κάποιος το πιστεύει αυτό είτε συμμετέχει σε αυτό πολιτικά και οργανωτικά, είτε διατηρεί μια κριτικά ευμενή στάση χωρίς να υποχρεούται να συντάσσεται με τις όποιες αποφάσεις του ή να "κάνει τα στραβά μάτια" για τις όποιες ανεπάρκειές του. Δεδομένου ότι ως τώρα τουλάχιστον για τα μη μέλη δεν ισχύει ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός.
4. Η κριτική στην στάση , στην πρακτική και στα λάθη ενός ΚΚ είναι επιβεβλημένη καθώς αυτό βρίσκεται στην υπηρεσία της εργατικής τάξης, δεν είναι υπεράνω κριτικής, δεν είναι οργανωτικό αποκρυστάλλωμα θρησκευτικής δογματικής αίρεσης και τελικά δεν είναι ο σκοπός αλλά το αναγκαίο μέσο για την επίτευξη του τελικού σκοπού. Το ΚΚΕ λοιπόν δεν βρίσκεται στο απυρόβλητο όπως και κάθε άλλος πολιτικός φορέας ή μεμονωμένος αγωνιστής ή κομμουνιστής που μιλά, γράφει ή δρα στο όνομα της εργατικής τάξης.