Τουρκία: Η αποτρόπαια αποκάλυψη της καπιταλιστικής δημοκρατίας

Η υποταγή, η ήττα και η ενσωμάτωση στον σύγχρονο καπιταλισμό δεν επιβάλλεται, δρομολογείται. Ακόμη περισσότερο, επιβάλλεται ακριβώς γιατί δρομολογείται ως μια φυσική κατάσταση κυριαρχίας, όπου οι εκμεταλλευόμενες τάξεις αδυνατούν να στοχαστούν και να φανταστούν την πολιτική ιδιοσυστασία τους σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, εκτός του σκαριφήματος που συνιστά το καπιταλιστικό πλέγμα εξουσίας.

Αυτή την εγγενή ροπή που κληροδοτεί ο καπιταλισμός στις μάζες των υπηκόων του, την γνωρίζουν άριστα οι διάφοροι “αριστεροί αναλυτές”, που σε οριακά πολιτικά γεγονότα,όπως ήταν η απόπειρα τουπραξικοπήματος στην Τουρκία, “λησμονούν” και συνειδητά αποκρύβουν το γεωπολιτικό και οικονομικό φόντο στο οποίο αποπειράθηκε να πραγματωθεί το πραξικόπημα, ερμηνεύοντας αυθαίρετα τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές, την μία του Ερντογάν ως την έκφραση της δημοκρατικής νομιμότητας και τους επίδοξους πραξικοπηματίες ως την ωμή εκφορά του φασισμού και του ολοκληρωτισμού.

Οι νεκροί του Πάρκου Γκεζί έχουν να πουν μια ιστορία

Την ιστορία της περιβόητης δημοκρατικής νομιμοποίησης της κυβέρνησης του Ταγίπ Ερντογάν. Ας αναφερθούμε λοιπόν στην δημοκρατική νομιμοποίηση. Όχι ως μια γενική φιλοσοφική, η νομική έννοια αποκομμένη από την ροή της πραγματικότητας, αλλά για την δημοκρατική νομιμοποίηση ως συστατική απόρροια της καπιταλιστικής κυριαρχίας.Καταδεικνύοντας τα ειδικά χαρακτηριστικά του πλαισίου αυτής της νομιμοποίησης, στο τουρκικό πολιτικό και οικονομικό υπόδειγμα εξουσίας.

συνεχίστε # MARXISM