Αρκετά με την ομφαλοσκόπηση και τον πεσιμισμό,επιτακτική η μετωπική και κινηματική συγκρότηση της επαναστατικής αριστεράς

Η αστική πολιτική αναπτύσσει, βαθαίνει και εμπεδώνει τους όρους της υποδούλωσης των εργατών για την επόμενη εικοσαετία. Η καθεστωτική αριστερά κεφαλαιοποιεί την κοινωνική αγανάκτηση και ζητά εκλογές. Η εξωκοινοβουλευτική αριστερά συγκροτεί οργανωτικά την αριστερή σοσιαλδημοκρατία και προβάρει κοινοβουλευτική γκαρνταρόμπα. Η επαναστατική αριστερά που βρίσκεται ; οι δυνάμεις που μιλούν στο όνομα του άμεσου επαναστατικού αγώνα, της εργατικής εξουσίας ή της αντί-εξουσίας, των κοινωνικοπολιτικών αντιθεσμών, των αδιαμεσολάβητων από την αστική πολιτική ταξικών αγώνων, οι δυνάμεις που αναφέρονται στην εξέγερση του Δεκέμβρη, οι δυνάμεις και οι αγωνιστές που δεν χωράνε στα σχέδια της αστικής πολιτικής και της ρεφορμιστικής αριστεράς κάθε είδους γιατί σιωπούν ; Δεν παραγνωρίζω την αυτονόητη και σημαντική παρουσία και δράση όλου αυτού του κόσμου που έχει αναφορά στις επαναστατικές ιδέες στους κοινωνικοπολιτικούς αγώνες της τελευταίας διετίας και όχι μόνο. Ωστόσο είναι φανερό ότι δεν αρκεί. Κάτι άλλο χρειάζεται, κάτι ποιοτικά βαθύτερο , κάτι κοινωνικά και πολιτικά ρηξικέλευθο.

Δεν είναι η ώρα για αναχωρητισμό και πολιτικό μοναχισμό. Δεν είναι η ώρα για μοναχικές πορείες που μαθηματικά οδηγούν σε ατομικό και κοινωνικό αδιέξοδο. Είναι η ώρα για λήψη πλατιών πολιτικών πρωτοβουλιών στην βάση ενός εργατικού επαναστατικού προγράμματος , μιας εργατικής επαναστατικής πρότασης που θα αποπειραθεί να ξαναδώσει νόημα και πνοή στο εγχείρημα της κομμουνιστικής επαναθεμελίωσης. Ο καιρός του γενικόλογου επαναστατικού βερμπαλισμού, του επαναστατικού ρομαντισμού αλλά και της επαναστατικής ορθοδοξίας που σε κάθε αστική επίθεση αναζητά ένα τσιτάτο των «κλασσικών» για να δώσει απάντηση και ερμηνεία έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Είναι η ώρα των μεγάλων αποφάσεων και της έναρξης των μεγάλων αφηγήσεων. Η επαναστατική περιχαράκωση, ο κόκκινος, ή ο μαυροκόκκινος σεχταρισμός δεν αναλογεί ούτε στις ανάγκες ούτε στις δυνατότητες της πολιτικής περιόδου.

Χρειάζεται οργανωμένη επαναστατική πάλη με πλατιά κοινωνική απεύθυνση που να δημιουργήσει στέρεες ρίζες σε χώρους εργασίας, εκπαίδευσης σε γειτονιές και πόλεις.
Χρειάζεται συγκροτημένο πολιτικό σχέδιο που να τεθεί στην βάσανο των κοινωνικών αγώνων και στην κριτική της ταξικής πάλης. Χρειάζεται επαναπροσέγγιση και επανανοηματοδότηση του μαχόμενου επαναστατικού μαρξισμού, ιδεολογικός επαναξοπλισμός, αυτοτελής εμφάνιση μορφών και εκφράσεων εργατικού πολιτισμού, ηγεμονική κοινωνική και πολιτική έκφραση μορφών εργατικής δημοκρατίας και εργατικής χειραφέτησης. Χρειάζεται δηλαδή να υπάρξει μέσα στην καρδιά του καπιταλισμού μέσα στον πυρήνα της αστικής πολιτικής ένας επαναστατικός εργατικός πόλος που θα αναδείξει την αντικειμενική δυνατότητα επαναστατικής υπέρβασης του καπιταλισμού σε απτή υλική πραγματικότητα. Πρέπει να περάσουμε άμεσα και επιτακτικά από τον κόσμο των ιδεών στον κόσμο της υλικής πραγμάτωσής τους , με την βεβαιότητα ότι αυτή επιδίωξη αποτελεί αμετάκλητη κοινωνική αναγκαιότητα.

Πρωταρχικά όμως χρειάζεται η δημιουργία, η ύπαρξη με αναφορά σε ένα εργατικό επαναστατικό πρόγραμμα και με όρους κοινωνικής πλειοψηφίας, ένα κοινωνικοπολιτικό μέσο ένα κοινωνικοπολιτικό μέτωπο, που θα συγκροτήσει και θα συγκροτηθεί σε θετική επαναστατική πολιτική πρόταση υπέρβασης του καπιταλισμού. Οι οργανώσεις της επαναστατικής αριστεράς, οι μετωπικές πρωτοβουλίες της , τα σχήματα, οι κινηματικές πρωτοβουλίες , οι αγωνιστές που κινούνται εκτός των ορίων αστικής πολιτικής και ρεφορμισμού φέρουμε μεγάλη ευθύνη. Τη ευθύνη τουλάχιστον να προσπαθήσουμε να πραγματοποιήσουμε αυτά που γράφουμε, που λέμε, αυτά για τα οποία κριτικάρουμε την υπόλοιπη αριστερά ότι δεν πράττει. Είναι τελείως απαραίτητο αποπειραθούμε να δώσουμε μια ολιστική απάντηση στο κενό επαναστατικής πολιτικής πρότασης, είναι ανάγκη να δώσουμε πολιτική και οργανωτική μορφή στο όραμα της επαναστατικής απάντησης στον καπιταλισμό, αποτελεί προϋπόθεση για να αλλάξουμε τους όρους συγκρότησης του κοινωνικού και πολιτικού χώρου αλλά κυρίως για να αλλάξουμε την δική μας ζωή να οργανωθούμε πολιτικά, να συγκροτηθούμε κοινωνικά, να δράσουμε συλλογικά.

Η εργατική επαναστατική συλλογικότητα, το εργατικό επαναστατικό μέτωπο μπορεί να αποτελέσει μια πρώτη απάντηση, ένα πρωτόλειο βήμα στην δύσκολη πορεία ταξικής ανασυγκρότησης του επαναστατικού υποκειμένου. Δεν είναι ολόκληρη η απάντηση ούτε θα μπορούσε να είναι. Ωστόσο μια τέτοια επιλογή, μια τέτοια πολιτική κίνηση δημιουργεί τους όρους εμφάνισης όχι μόνο ενός κοινωνικού και πολιτικού ρεύματος, αλλά λειτουργεί και ως ένα κοινωνικό και πολιτικό εργαστήρι που το ίδιο θα γεννήσει ανθρώπους και ιδέες, προτάσεις και σύμβολα, θεωρία και πολιτισμό, εργατική επαναστατική κοσμοαντίληψη. Η εργατική δημοκρατία έχει αυτή την επίδραση, αυτή την αναγεννητική επιρροή να μεταλλάσσει αγωνιστές-αρνητές του συστήματος που τους γέννησε, σε επαναστάτες αποφασισμένους να αλλάξουν τον κόσμο με πολιτική πρόταση, πολιτικό σχέδιο και ιστορική βεβαιότητα για τον σκοπό. Ένα τέτοιο πολιτικό μέτωπο έχουμε ανάγκη που με όρους εργατικής δημοκρατίας, θα προσπαθήσει να συμβάλλει στην συγκρότηση ενός κοινωνικού επαναστατικού ρεύματος που θα περπατήσει τον δρόμο προς μια κοινωνία κομμουνιστικής απελευθέρωσης, ελεύθερων παραγωγών, ελεύθερων ανθρώπων.

Όλοι εμείς λοιπόν, όλοι εμείς που δεν χωράμε στα σχέδια των αστών, που δεν συμβιβαζόμαστε με τις ισχνές προσδοκίες της ηττημένης ρεφορμιστικής θεώρησης, ας ανοίξουμε έναν σοβαρό πολιτικό διάλογο για το πώς θα υπάρξει επαναστατική κοινωνική και πολιτική πρόταση, επαναστατικό εργατικό αντίπαλο δέος απέναντι στο καπιταλισμό, επαναστατική εργατική απάντηση με στόχο την καθολική κοινωνική χειραφέτηση. Ας κάνουμε έναν χώρο διαλόγου, ας κάνουμε ένα συνέδριο, ας φτιάξουμε ένα πεδίο που καταρχήν θα μπορούμε να ανοίξουμε την συζήτηση. Και μόνο αυτό, σε αυτή την φάση θα ανοίξει ένα παράθυρο προοπτικής.

Οργανώσεις και συλλογικότητες, blogs και αγωνιστές να κάνουμε μια απόπειρα να αποκτήσει φυσιογνωμία, πολιτική, ιδεολογική και οργανωτική μορφή, η αδόμητη, χαμένη στον αστικό λαβύρινθό, επαναστατική κοινωνική, πολιτική, ιδεολογική και πολιτισμική αναζήτηση. Είναι πρόσκληση, είναι πρόκληση, μα πάνω απ ‘όλα είναι ζητούμενο.