.jpg)
Όλοι οι κομμουνιστές , και εγώ υπόρρητα, ή υποσυνείδητα αναφερόμαστε στην εργατική τάξη με δέος, με ελπίδα με προσδοκία ότι όταν αφυπνισθεί θα σαρώσει με μιας τον καπιταλιστικό ολοκληρωτισμό. ¨Όταν εξεγερθεί θα σαρώσει την φτώχεια , την εξαθλίωση την αδικία. Η εργατική τάξη, ο επιούσιος λαός, η τάξη με την ιστορική αποστολή να αλλάξει την μοίρα της και την μοίρα του κόσμου.
Στην δουλειά μου περιτριγυρίζομαι από εργάτες όπως και εγώ. Μιλάω μαζί τους, τσακώνομαι, τους βρίζω συχνά, απογοητεύομαι ακόμη συχνότερα. Κυρίως γιατί αντιλαμβάνονται την ταξική τους θέση ως προσωπική τους αποτυχία να επιτύχουν ως ιδανικοί μεσοαστοί ή ως πολλά υποσχόμενοι μικροαστοί. Δύσκολα το αποδέχονται, ακόμη πιο δύσκολα ωστόσο αποδέχονται την τωρινή τους ταξική θέση : Είσαι εργάτης κατάλαβε το επιτέλους…
Βρίζουν τους ανθέλληνες πολιτικούς και δακρύζουν με την με συνθήματα του τύπου «είμαστε όλοι έλληνες» κατ ‘ αναλογία του «είμαστε όλοι αλβανοί» θυμίζω. Αυτοί οι εργάτες είναι τα πάντα, ντύνονται κάθε φορεσιά : αυτή του ελληνάρα, αυτή του απογοητευμένου δημοκράτη πασόκου, αυτή του αγανακτισμένου έλληνα. Κοιτάξου στον καθρέφτη. Δεν χρειάζεται να αλλάξεις ρούχα. Φοράς τα ρούχα της τάξης σου. ΕΙΣΑΙ ΕΡΓΑΤΗΣ.
Είναι για μένα ξεκάθαρο πια : Δεν βρισκόμαστε στην φάση που πρέπει να ανασυγκροτηθεί η εργατική τάξη. Δεν βρισκόμαστε πια στην φάση να συζητάμε για την επαναστατική εμβάθυνση της ταξικής συνείδησης των εργατών. Βρισκόμαστε στην φάση που πρέπει να φτιαχτεί η εργατική τάξη απ την αρχή. Να δημιουργηθούν εξαρχής οι όροι κοινωνικού, πολιτικού και ιδεολογικού επαναπροσδιορισμού της ίδιας της οντολογίας της εργατικής τάξης. Είναι τελείως απαραίτητο , η εργατική τάξη , οι εργάτες, να χτίσουμε από την αρχή την κοινωνική και πολιτική μας φυσιογνωμία, τον τρόπο ζωή μας και τον πολιτισμό μας. Πρέπει να μολύνουμε κάθε μέρα κάθε στιγμή, την αστική τάξη, την πολιτική και την θεωρία της, τον πολιτισμό και τον τρόπο ζωής της με την εργατική επαναστατική προοπτική με τον κομμουνισμό και την ελευθερία.
Για να γίνουν όμως όλα αυτά, υπάρχει κάτι ακόμα που πρέπει να γίνει. Να πειστούμε οι εργάτες , ότι αξίζει να είναι κάποιος εργάτης. Να μην παλεύουμε κατά μόνας για να απαλλαγούμε από την ταξική μας θέση εντός του καπιταλισμού. Να παλέψουμε για να αλλάξουμε την ταξική μας θέση και τον ρου της ανθρώπινης ιστορίας, η δυνατότητα της οποίας γονιμοποιείται και επωάζεται μέσα στο μυαλό, την ψυχή και τα χέρια των εργατών. Δεν είναι ντροπή να είσαι εργάτης, είναι ντροπή να είσαι εργάτης και να μην θέλεις να πάρεις πίσω ένα κόσμο που φτιάχτηκε από σένα.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν. Έχουμε δρόμο μπροστά μας, αλλά αξίζει τον κόπο…
Καλησπέρα και από κοντά.
Χαίρομαι που σε μια περιπλάνησή μου έπεσα επάνω στους προβληματισμούς σου.
Χαίρομαι γιατί εκπορεύονται από την ίδια ιδεολογία που και εγώ έχω, την Μαρξιστική Λενινιστική.
Έχω να συμπληρώσω κάτι που με τρώει, που με ανησυχεί, που το θεωρώ επιτακτική ανάγκη.
Να γίνει κατανοητό σε όλους εμάς που έχουμε σαν στόχο την λαϊκή εργατική εξουσία, που εκτιμάμε ότι σήμερα οι Αντικειμενικές συνθήκες είναι ώριμες παρά ποτέ,αλλά όχι και οι υποκειμενικές, ότι ο καπιταλισμός δεν μπορεί πλέον να δώσει τίποτα, ότι έχει ξεπεράσει τα όριά του, ότι διάγει την δομική του κρίση, ότι πάνω στον επιθανάτιο ρόγχο του θα σφαδάζει σκορπίζοντας γύρω του τον όλεθρο,αλλά ότι ποτέ δεν θα ψοφήσει από μόνος του σε μια γωνιά σαν την γάτα.
Πρέπει να ανατραπεί το σύστημα και αυτήν την ανατροπή θα την υλοποιήσουν οι εργατική τάξη με την πρωτοπορία της, οι εργαζόμενοι, αφού πρώτα κατανοήσουν όλα όσα λες.
Σημειώνεις:
"Για να γίνουν όμως όλα αυτά, υπάρχει κάτι ακόμα που πρέπει να γίνει.
Να πειστούμε οι εργάτες , .........
Και εγώ λέω να πείσουμε τους εργάτες.
έγραφε ο Λένιν, «...Δεν γεννά κάθε επαναστατική κατάσταση επανάσταση, αλλά μόνο μια τέτοια κατάσταση, όπου οι αντικειμενικές αλλαγές... συνενώνονται με τις υποκειμενικές αλλαγές και συγκεκριμένα: με την ικανότητα της επαναστατικής τάξης να αναλάβει επαναστατική μαζική δράση, αρκετά ισχυρή, ώστε να τσακίσει (ή να εξασθενίσει σημαντικά) την παλιά κυβέρνηση που ποτέ, ακόμη και στην εποχή κρίσεων, δεν «πέφτει», αν δεν την «ρίξουν»»
Και συμπλήρωνε:
..."Η πρώτη και καθοριστική πλευρά είναι η ανάγκη ύπαρξης ενός μαχητικού επαναστατικού κομμουνιστικού κόμματος"
Η πραγματοποίηση της σοσιαλιστικής επανάστασης είναι αδύνατη, αν δεν εξασφαλιστεί η ενότητα των αντικειμενικών και των υποκειμενικών προϋποθέσεων
Από μόνοι τους οι εργαζόμενοι και αντιμέτωποι με τους μηχανισμούς της καπιταλιστικής εξουσίας, ΜΜΕ, εκβιασμοί, αυταπάτες, ψέμματα, απειλές,εξαγορά συνειδήσεων .....δεν πρόκειται ποτέ να καταλάβουν.
Και αν συνεχίσει έτσι, που έτσι θα πάει και χειρότερα η κατάσταση, θα λουμπενοποιηθούν κιόλας.
Είναι δικός μας ο ρόλος να μετουσιώσουμε το ταξικό ένστικτο της εργατικής τάξης σε ταξική συνείδηση και να την οδηγήσουμε οργανωμένα στην δική της εξουσία.
Αυτός είναι ο ιστορικός ρόλος ενός επαναστατικού ΚΚ που η ύπαρξή του είναι βασική προϋπόθεση για την ανατροπή του βάρβαρου και εκμεταλλευτικού Καπιταλιστικού συστήματος.
Φτερά στα πόδια μας σπίτι το σπίτι εργαζόμενο τον εργαζόμενο να ερμηνεύσουμε τις αιτίες τις κρίσεις να πείσουμε τον κόσμο για τις αλήθειες μας.
"Εχουμε δρόμο μπροστά μας αλλά αξίζει τον κόπο"
Καλή δύναμη να είσαι καλά
ΥΓ:Αν θέλεις ρίξε μια ματιά σε αυτό το λινκ έχει πολύ ενδιαφέρον
http://www.kke.gr/aytomorfosh/theorhtika_zhthmata_gia_tis_proypotheseis_ths_sosialistikhs_epanastashs?act=2&morf=1&tab=1
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια όσο και για την οπτική σου, σε ότι αφορά στην ενότητα των αντικειμενικών και υποκειμενικών συνθηκών, που είναι ανάγκη να τις ενώσει διαλεκτικά το κόκκινο νήμα μιας εργατικής επαναστατικής πρωτοπορίας, οργανωμένης σε κόμμα.
Ένα κόμμα που θα γεννιέται μέσα στην τάξη, θα χάνει και θα κερδίζει μάχες μαζί με την τάξη, θα βρίσκεται σε διαρκή όσμωση με τις ανάγκες και τις επιδιώξεις της τάξης θα αλλάζει ποιοτικά ανεβάζοντας ταυτόχρονα τον πηχη της ταξικής πάλης, βάζοντας το ζήτημα της πολιτικής εξουσίας των εργατών σε κάθε χώρο δουλειάς και σε κάθε γειοτονιά -όχι για ζύμωση-, αλλά προσπαθώντας να πραγματώνεται στην καθημερινότητα των εργατών, στο ενεργό παρόν της ταξικής πάλης, η κομμουνιστική απελευθερωτική στρατηγική.
Καλή δύναμη και σε σένα
Το πρώτο που μπορώ να πω είναι ότι το να συμπέσουν οι Αντικειμενικές με τις υποκειμενικές συνθήκες είναι μια δουλειά,που ιστορικά είναι χρεωμένη στην πρωτοπορία του εργατικού κινήματος στο ΚΚ.
Ενώ οι Αντικειμενικές συνθήκες είναι νομοτέλεια και οφείλονται στις βασικές αντιθέσεις του συστήματος που αναπόφευκτα το οδηγούν στην κρίση του και εν προκειμένω στην βαθιά δομική κρίση του που συγχρονισμένα εμφανίζεται σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο,η ωρίμανση του υποκειμενικού παράγοντα δεν είναι Αντικειμενική και νομοτελειακή, είναι δουλειά που απαιτείτε να γίνει σε περιόδους ανάπτυξης του καπιταλισμού.
Έτσι που στο βαθμό που θα εμφανιστούν οι τριγμοί στο σύστημα, να είναι προετοιμασμένο το ΜΛΚ (μαζικό λαϊκό κίνημα) και η εργατική τάξη να παίξει τον ανατρεπτικό της ρόλο.
Φυσικά και το ΚΚ δεν μπορεί παρά στο προτσές της ιστορικής του διαδρομής, να κερδίζει μάχες, να δέχεται επιθέσεις, πιθανόν να παρουσιάζει και πισωγυρίσματα και βέβαια θα προσαρμόζει την τακτική του ανάλογα με τις εκάστοτε συνθήκες.
Σήμερα όμως έχουμε να κάνουμε με έναν κόσμο που είναι αποπροσανατολισμένος, είναι χειραγωγημένος, κάποιοι πρέπει να του ανοίξουν δρόμους, να του δείξουν τις αιτίες της βαρβαρότητα που του επιβάλλουν.
Όταν αυτός ο κόσμος αποδίδει την επίθεση που δέχεται σε άλλες αιτίες, δεν είναι σε θέση δεν γνωρίζει που ακριβώς πρέπει να χτυπήσει για να απαλλαγεί από την επίθεση που δέχεται,καταλήγει στο να φθείρεται μέσα στις πλατείες, στον καναπέ του, στην μιζέρια του, στα γιαουρτώματα και στην φιλοδοξία να διώξει και τους 300 χωρίς καν να ξέρει τι θέλει να πετύχει.
Ναι συμφωνώ ότι μέσα από τους καθημερινούς αγώνες αναπτύσσεται η ταξική πάλη, αλλά για να πάρουν μέρος στους ταξικούς αγώνες, για να μην αποπροσανατολίζονται από αυταπάτες που σκόπιμα καλλιεργούνται,πρέπει να τους πείσουμε, να τους πάρουμε με το μέρος μας, να κατακτήσουμε την εμπιστοσύνη τους, να μας ακολουθήσουν στους καθημερινούς αγώνες,να τους ερμηνεύσουμε τα φαινόμενα.
Και αυτή είναι δουλειά των μελών και των φιλων του κόμματος.
Πόσοι διαβάζουν Ριζο; Πόσοι ακούνε 902;
Γι΄αυτό λέω φτερά στα πόδια μας και καλή δύναμη.
Ο καθένας απο το πολιτικό του μετερίζι, απο την δική του πολιτική σκοπιά είναι ανάγκη να "πειθαρχήσουμε" στην αναγκαιότητα το κομμουνιστικό πρόταγμα να μετουσιωθεί σε μαζικό υλικό πρόταγμα της εργατικήςπλειοψηφίας.
Με καθημερινούς κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες χτίζοντας παράλληλα τους όρους ύπαρξης και δράσης μιας πραγματικά επαναστατικής πρωτοπορίας λόγω και έργο. Μιας πρωτοπορίας που προκύπτει και θα προκύψει απ την σάρκα της τάξης, απο τις αντιθέσεις της και τους αγώνες της.
Καλή δυναμη και γιακωβινικη επιμονή σε όλους μας