Η αδαής νεκροφιλία, στα social media

Πηγή : http://a-ctus.blogspot.gr/

Αυτό το αδυσώπητο κυνήγι της περιβόητης «πρωτιάς» στην δημοσίευση της «είδησης», έχει μετατραπεί λόγω και της φύσης του διαδικτύου, σε αιμοσταγές, χυδαία νεκροφιλικό χόμπι. Ζωντανοί άνθρωποι πεθαίνουν στο βωμό της «δημοσιογραφικής ταχύτητας». "Εκπληκτικά γεγονότα" κατασκευάζονται χάριν της αποκλειστικότητας. Δήθεν αποκαλύψεις, μπαγιάτικων νέων, γεμίζουν τα κοινωνικά μέσα, με πηχυαίους τίτλους. Η αμφισβήτηση, η επιφυλακτικότητα, η πρωτογενής έστω έρευνα, αποτελούν άγνωστες έννοιες, για τους τυχοδιώκτες των social media.


Πρωτογενής αρθρογραφία, σοβαρή κοινωνική και πολιτική έρευνα, αποτελούν την εξαίρεση στον κανόνα, της στείρας αντιγραφής της ίδιας πάντα «είδησης». Αρκεί να γεμίσει η ύλη. Αρκεί να συμπληρωθεί ο αναγκαίος αριθμός δημοσιεύσεων, που είναι το εισιτήριο για τις υψηλές θέσεις στην ιεράρχηση της Google. Λέξεις κλειδιά, ατελείωτες ώρες αναζήτησης των δημοφιλών όρων που συνήθως αναζητούνται από το ευρύ κοινό, είναι η κύρια ενασχόληση των «ειδικών» του seo.

Ο θάνατος πουλάει. Μια νέα «δημοσιογραφική» ιδιότητα αναδύεται. Αυτή των «νεκροθαφτών του πληκτρολογίου» που αναμένουν ως κοράκια, την επιβεβαίωση προαναγγελθέντων θανάτων, γνωστών προσώπων. Κυρίως όμως πουλάει ο θάνατος ως επαναλαμβανόμενη εφήμερη είδηση, χωρίς να ενδιαφέρει -πλην ελάχιστων εξαιρέσεων- το κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό υπόστρωμα- των περιφερειακών πολέμων, των γενοκτονίων, των εν ψυχρώ δολοφονιών. Ο συνειδητός αγνωστικισμός και η λαγνεία της νεκροφιλίας, σε ένα ατέρμονο γαϊτανάκι, επιφανειακής και «κούφιας» από ιδέες «δημοσιογραφίας».

Άγνοια, αδυναμία κατανόησης των αιτιών γέννησης των κοινωνικών και οικονομικών γεγονότων, ασέβεια στον ανθρώπινο πόνο, μετατροπή της προσωπικής ζωής σε πεδίο δυσώδους κερδοφορίας. Στον κατά φαντασία, ελεύθερο κόσμο του διαδικτύου, προβάλλονται με τον πιο έκδηλο τρόπο όλες οι παθογένειες του πραγματικού. Σε πολλαπλάσια έκταση και με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

Δεν αναζητούνται θαύματα. Η μόνη απαίτηση προς τους μαθητευόμενους «δημοσιογράφους», είναι να αφήσουν τους ανθρώπους να ζουν και «αναχωρούν» με αξιοπρέπεια.