Εξομολογήσεις ενός λαθρομετανάστη

Έγινα λαθρομετανάστης τον Αύγουστο του 2001. Η πρώτη μέρα δουλειάς μου στον καινούργιο τόπο διαμονής μου ήταν στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001, μιας πολύ κακής μέρας για τους λαθρομετανάστες παγκόσμια. Από τον Σεπτέμβρη του 2000, που απολύθηκα απ' το στρατό όπου, μαζί με τους άλλους έφεδρους, ξόδευα από την τσέπη που δεν είχα, από τα χρήματα των γονιών μου, για να υπηρετήσω την "πατρίδα" μου, καθώς το "επίδομα" που αυτή μου έδινε μηνιαία έφτανε για ίσα με δύο καφέδες, ως τον Αύγουστο του 2001 που λαθρομετανάστευσα, δούλεψα σε τρεις δουλειές. Στην πρώτη, η εργοδότης, αφού με εξευτέλισε ως προσωπικότητα με το καλημέρα, με έβαλε να της φτιάξω πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών για 35.000 δραχμές. Τα χρήματα που ξόδευα για λεωφορείο και για τυρόπιτες μέχρι να πληρωθώ ήταν περισσότερα. Τα παράτησα και δεν πληρώθηκα ποτέ δραχμή για περίπου δύο μήνες δουλειάς. Ήταν ωραίες εποχές, όλοι ήταν χαρούμενοι τότε με την οικονομία. Στην επόμενη δουλειά και στη μεθεπόμενη, πληρωνόσουν με περίπου ενάμιση μήνα καθυστέρηση, και μόνο αν παρακαλούσες γιατί δεν είχες πια να πληρώσεις το ρεύμα και να αγοράσεις φαγητό, και δεν πληρωνόσουν ποτέ όλο το ποσό που σου χρωστούσαν. Ήταν ωραίες εποχές, και οι Έλληνες έπαιζαν χρηματιστήριο. Όταν έφυγα, δεν είχα χρήματα ούτε για εισιτήριο ούτε για νοίκι για τον πρώτο καιρό. Μού έδωσε η μάνα μου. Της υποσχέθηκα πως θα ήταν τα τελευταία. Όταν πήρα τον πρώτο μου μισθό, στην ώρα του, χωρίς παρακάλια, μού ήρθαν τα κλάμματα. Δεν είχα συνηθίσει τέτοιες πολυτέλειες στη χώρα που κραύγαζε από τα πρωϊνάδικα, στα μαγαζιά, στα περιοδικά της: "Περνάτε καλά;" και απαντούσε μόνη της, με μανιοκαταθλιπτική ανυπομονησία: "Περνάμε καλά!"

Αλλά γιατί ήμουν λαθρομετανάστης; Με την ίδια ακριβώς έννοια που είναι λαθρομετανάστες όσοι έφυγαν από τη χώρα αυτή από το 2009 και μετά, για παράδειγμα -- ακούω όλο και περισσότερα Ελλαδίτικα εδώ στην Κύπρο, είναι ένα σημάδι πως είμαστε αρκετοί. Είμαστε λαθρομετανάστες γιατί η ύπαρξή μας στη χώρα μας, οι αγώνες μας για να ζήσουμε με μια αξιοπρέπεια, η απογοήτευσή μας, και τέλος, το φευγιό μας, δεν καταγράφηκαν καν. Φύγαμε σαν να μην είχαμε ζήσει ποτέ εκεί. Στην Ελλάδα μαθαίνω ότι ακόμα διάφορες δημόσιες υπηρεσίες με αναζητούν για τον Χ ή Ψ λόγο ενώ λείπω 11 χρόνια. Με άλλα λόγια, ότι είτε ζούσα είτε δεν ζούσα εκεί, είτε υπήρχα είτε δεν υπήρχα, για το κράτος έκανε ακριβώς το ίδιο. Φύγαμε λαθραία λοιπόν γιατί ζήσαμε λαθραία, γιατί οι ζωές μας και αυτό που τις διαμόρφωσε όπως τις διαμόρφωσε, τα όνειρά μας και η συντριβή τους, δεν ήταν ποτέ θέμα συζήτησης, δεν ήταν ποτέ θέμα προβληματισμού, δεν ήταν ποτέ θέμα πολιτικής. Αν μας θυμάται κάποιος, αν θυμάται κάποιος ότι και μεις περπατήσαμε στους δρόμους της πόλης μας, ότι αφήσαμε για λίγο και μεις το ίχνος της σκιάς μας πάνω σε τοίχους και πεζούλια, αυτοί είναι οι γονείς μας, οι οικογένειές μας και οι φίλοι μας. Για την ευρύτερη "κοινωνία" μας, δεν υπήρξαμε καν. Είδατε ποτέ να έχουμε αριθμό, να αναφέρεται πόσοι είμαστε;

Αριθμό έχουν οι άλλοι "λαθρομετανάστες", αυτοί που των οποίων το "λάθρο" δεν ορίζεται υπαρξιακά αλλά νομικά. Αυτοί που δεν έχουν "χαρτιά", ή που δεν έχουν καν χαρτιά, και άρα είναι διπλά λαθραίοι, λαθραίοι όπως εμείς και λαθραίοι τυπικά, δια νόμου. Δια του ίδιου αυτού νόμου που δεν απέτρεψε ποτέ την εργοδότη μου να μού προσφέρει 35.000 δραχμές μισθό για εκατοντάδες εργατοώρες εξειδικευμένης εργασίας, ή τους άλλους να μου δίνουν τα ψίχουλα που δικαιούμουν με το σταγονόμετρο, με παρακάλια και με ενάμιση μήνα καθυστέρηση. Αυτού του νόμου, που για κάποιο λόγο δεν είναι ποτέ με μας, δεν είναι ποτέ με τον άνθρωπο που δουλεύει και πουλά το κορμί ή το μυαλό του για να ζήσει, αλλά είναι πάντα μ' αυτούς, με όσους για κάποιον ανεξήγητο λόγο έχουν το δικαίωμα και τα μέσα να μας αγοράζουν, εμάς και τις ζωές μας, και να μας πουλούν. Αυτός ο νόμος λοιπόν, ο ίδιος νόμος που γονάτισε εμένα και με έκανε λαθρομετανάστη, αυτός λέει κάποιον άλλο "λαθρομετανάστη" επειδή δεν έχει "χαρτιά", λες και τα χαρτιά που είχα εγώ με προστάτευσαν ποτέ από τους συμπατριώτες μου: "τι νομίζετε κύριε, επειδή έχετε ένα διδακτορικό δικαιούστε να ζείτε σαν Κροίσος; 35.000 και καλά είναι!"

Τους μέτρησαν λοιπόν αυτούς τους λαθρομετανάστες, υποτίθεται. 800.000 λέει το Βήμα. Σε μετράνε για να σε μαζέψουν, για να σε κλείσουν μέσα. Όπως τότε, ο Ηρώδης, η απογραφή που προηγείται της σφαγής. Αυτός είναι ο μόνος λόγος που τους ενδιαφέρει να σε μετρήσουν, και αυτό είναι το μόνο για το οποίο μετράς: Ως μια συμφέρουσα προεκλογική καμπάνια για το φασίζον παρόν του αετονύχικου παρελθόντος. Τα ίδια βρυκολακιασμένα παράσιτα που ήπιαν το αίμα σου και μαζί το αίμα του μετανάστη, τα ίδια παράσιτα που σ' έκαναν στο τέλος κι εσένα μετανάστη, τα ίδια αρπαχτικά που ερήμωσαν τη χώρα, αυτοί ο ίδιοι, ντυμένοι υστερικοί πατριδοκάπηλοι, ζητάνε τώρα κι άλλα θύματα, ψάχνουν για "κάποιον να πληρώσει." Χρυσή Αυγή, Χρυσοχοϊδης, χρυσό το χρώμα του χρήματος, μαύρο αυτό της ψυχής του.

Και σε ρωτάνε: "Και τι θέλεις δηλαδή; Να πλημμυρίσει η χώρα μας ξένους;"

Επειδή μιλάς τη γλώσσα, νομίζουν ότι εσύ δεν είσαι ξένος. Για αυτό σου το λένε. Αλλά είσαι, και για σένα είναι αβίαστο και φυσικό, δεν είναι ζήτημα αφηρημένης ιδεολογίας αλλά βίωμα στο πετσί, να γνωρίζεις πως αυτοί που μαζεύονται για τα νέα στρατόπεδα κράτησης της Ιεράς Αυτοκρατορίας της Ενωμένης Ευρώπης είναι οι δικοί σου άνθρωποι.

Αυτοί είναι --αυτοί έγιναν-- οι δικοί σου άνθρωποι.

Και θα πω 'λαό μου' αυτόν που δεν ήταν λαός μου· και θα πω 'αγαπημένη' αυτή που δεν ήταν αγαπημένη.

Αγ. Παύλος, Προς Ρωμαίους, 9:25

 

Πηγή : Lenin Reloaded