Ο Λευκός Θεός, -γράφει η Κατερίνα Μαργαρίτη-

Ένα ξεκάθαρο σχόλιο με πολλούς συμβολισμούς για τον σύγχρονο καπιταλισμό. Μια καθαρή ματιά στην υποκρισία της αστικής ζωής που διέπει όλες τις σχέσεις, στην εργασιακή μας καθημερινότητα, στον κοινωνικό μας περίγυρο, στην τέχνη, την θρησκεία, την δημοκρατία. Μια κριτική σε όλες τις κύριες αξίες του δυτικού πολιτισμού που καταρρέουν σήμερα, μέσα στην μεγαλύτερη οικονομική κρίση των τελευταίων δεκαετιών. Με αυτήν την ταινία, ο Ούγγρος σκηνοθέτης Κορνέλ Μουντρουκτσό θέτει στο στόχαστρο τις ταξικές διαφορές, τον φασισμό και την εξουσία, προτάσσοντας ως μοναδική λύση την εξέγερση που θα προκύψει από την εκμετάλλευση και την καταπίεση. Και κερδίζει δίκαια το βραβείο «ενός κάποιου βλέμματος» στις Κάννες. Ο σκηνοθέτης αφιερώνει το έργο του στον ποιητή του ουγγρικού κινηματογράφου Μίκλος Γιαντσό.

Ο «Λευκός Θεός» είναι μια ταινία που βρίθει νοημάτων αλλά και ασταμάτητης δράσης, με την μόνη διαφορά πως οι ήρωες είναι ζώα και μάλιστα σκυλιά. Στην πραγματική ζωή όμως τη θέση τους παίρνουν οι φτωχοί , οι άστεγοι, οι άνεργοι, οι μετανάστες. Χαρακτηριστικά παρακολουθούμε την σχέση ενός 13χρονού κοριτσιού και του σκύλου της Χάγκεν. Ανάμεσα τους υπάρχει μια ισότιμη σχέση που τονίζεται από την αρχή της ταινίας για να ακολουθήσει σύντομα η μεταστροφή των χαρακτήρων. Γύρω τους ένας κόσμος εχθρικός (ακόμα και ο πατέρας του κοριτσιού από την αρχή της ταινίας θα εγκαταλείψει τον σκύλο στον δρόμο), αυταρχικός που καταδικάζει τα «μη καθαρά» (ημίαιμα) σκυλιά σε εξόντωση. Και οι δύο πρωταγωνιστές, ο σκύλος που δέχεται την καταπίεση και το κορίτσι που τον αγαπά και τον αναζητά, είναι οι παρείσακτοι στην τάξη και την ασφάλεια της σημερινής Ουγγαρίας, της σημερινής Ευρώπης. Ο σκύλος βιώνει την σκληρότητα των ανθρώπων. Καταλήγει στα κλουβιά ενός εκπαιδευτή για κυνομαχίες. Για κάθε μπουκιά τον περιμένει και ένα βασανιστήριο που τελικά τον αποκτηνώνει για τον κάνει πιο αποδοτικό (μια αλλληγορία για το ευρωπαϊκό εργασιακό καθεστώς που ο σκηνοθέτης, σε δηλώσεις του, δεν το αρνείται). Μέχρι που έρχεται η ώρα της εξέγερσης………..

Η ταινία μέσα από στοιχεία θρίλερ, σασπένς, γρήγορου μοντάζ και εικόνων που συγκινούν καταλήγει σε μια πολιτική δήλωση. Μέσα από τους έντονους συμβολισμούς (με την επιλογή των σκύλων και όχι ανθρώπων) και την καταγγελία του «ρεαλισμού» της πραγματικότητας των σύγχρονων καπιταλιστικών κοινωνιών στέκεται απέναντι στην εκμετάλλευση, τον ανταγωνισμό, τον κοινωνικό αποκλεισμό, το ρατσιστικό και ταξικό μίσος προς τους αδύνατους. Η ταινία και ο δημιουργός της δεν κρατάνε ίσες αποστάσεις, τολμούν να μιλήσουν για τα αίτια που γεννούν την βία και την δίκαιη μαζική εξέγερση που στο πέρασμα της σαρώνει τα πάντα.

Πηγή: Praxis Review