Σιγή ασυρμάτου

Αυτό το σκηνικό πολιτικής και ιδεολογικής δύσπνοιας, που έχει κατακλύσει κάθε πλευρά της κοινωνικής ζωής δεν μπορεί να διαρκέσει για πολύ ακόμα. Αυτή η ψεύτικη νηνεμία, η φαλκιδευμένη εντύπωση κοινωνικής ραστώνης , είναι βέβαιο πως θα διακοπεί βίαια και ρηξικέλευθα.

Δυστυχώς αυτή η βίαιη διακοπή δεν θα προέλθει και δεν μπορεί να προέλθει απο την πλευρά ενός εργατικού κινήματος ταξικής χειραφέτησης, αλλά απο απελπισμένες λαϊκές μάζες που παραζαλισμένες απο τα χτυπήματα της αστικής πολιτικής, θα βρούν διέξοδο έκφρασης σε ένα φασιστικό λαϊκισμό που μέρα με την μέρα βαθαίνει και επεκτείνει την απεύθυνσή του σε εργατικά στρώματα που κινούνται ολοταχώς  στην αποδοχή ενός φασιστικού ολοκληρωτισμού ως αντίπαλο δέος απέναντι στον ολοκληρωτισμό του έχει το πρόσωπο του υφιστάμενου αστικού πολιτικού προσωπικού.

Η εργατική χειραφέτηση, το κομμουνιστικό πρόταγμα, η απελευθερωτική προοπτική της κομμουνιστικής επιλογής, αποτελούν "μαύρο κουτί" για την πλειοψηφία των εργαζόμενων που κινούνται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, ενώ πειθαρχώντας στο σύστημα που τους σμίλεψε, αναζητούν την "απελευθέρωση" στις πιο αρρωστημένες εκδοχές του καπιταλισμού, στον φασισμό και στον δολοφονικό ολοκληρωτισμό που αυτός φέρει στον πυρήνα της φυσιογνωμίας του.

Η κομμουνιστική αφήγηση πρέπει να γραφεί απο την αρχή. Οι δείκτες του ρολογιού της ιστορίας έχουν γυρίσει πίσω, πιο πίσω ακόμη και απο την εποχή, που το κομμουνιστικό μανιφέστο μπόλιαζε το μυαλό και την ψυχή των εργαζόμενων με την αισιοδοξία του νέου κόσμου που φαινόταν στον ορίζοντα να ξεπροβάλλει. Δεν ξέρω αν το βάρος της εύθυνης, μιας  νέας κομμουνιστικής αφήγησης θα καταστεί δυνατό να αναληφθεί απο τις υφιστάμενες δυνάμεις κομμουνιστικής και επαναστατικής αναφοράς, δεν γνωρίζω αν οι κομμουνιστικές πρωτοπορίες που γεννιούνται και θα γεννηθούν θα προλάβουν το "ραντεβού με την ιστορία". Αυτό που ξέρω είναι πως πρέπει άμεσα και επιτακτικά να αναιρεθεί στους δρόμους και στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς αυτή η καταθλιπτική "σιγή ασυρμάτου" προϊόν της της αστικής τρομοκρατίας, γέννημα του καπιταλιστικού ολοκληρωτισμού που κατακλύζει κάθε ελεύθερη γωνιά.

Ακόμη και αν δεν προλάβουμε να νικήσουμε , έχουμε ευθύνη να θέσουμε έστω τα πρώτα ερείσματα της μελλοντικής νίκης του κόσμου της δουλειάς. Αυτό το οφείλουμε. Άλλωστε οι κομμουνιστές πέρα απο την πολιτική, πέρα απο την θεωρία, πέρα απο την τακτική και την στρατηγική είναι κυρίως "αυτόχθονες της χώρας της ελευθερίας" παρόν αποκρυστάλλωμα της μελλοντικής κοινωνίας της κομμουνιστικής ελευθερίας. Και ως τέτοιο πρέπει πρωτα απ όλα να σπάνε την αρρωστημένη σιωπή της αστικής τρομοκρατίας, να αποτελούν ιστορική παραφωνία κόντρα στους συσχετισμούς δύναμης που δεν αποτελούν παρά μόνο έκφραση ενός παρόντος που κυοφορεί το μέλλον της υπέρβασής του.