Λατινική Αμερική : Τα συνδικάτα στην Αργεντινή αναζητούν με ωδίνες την χειραφέτηση τους // Μετάφραση, απόδοση, επιμέλεια Βέρα Ξηρόπητα //

Στις αρχές αυτές του αιώνα μεγάλες ουρές σχηματίζοταν στις πόρτες των εργοστασίων της Αργεντινής κάθε φορά που εκείνα έψαχναν για εργαζόμενους. Η ανεργία ξεπερνούσε το 20% και οι επιτροπές εργαζομένων αποτελούσαν ένα σπάνιο φαινόμενο. Δεν ήταν καιροί για εργατικές διεκδικήσεις. Τώρα, η ανεργία έχει μειωθεί στο 6,9%, οι ουρές δεν υπάρχουν σε αυτό το βαθμό, και η συνδικαλιστική δύναμη κάνει αισθητή την παρουσία της στις εταιρείες, τόσο που την περασμένη Τρίτη, η απεργία των συνδικάτων παρέλυσε σχεδόν ολόκληρη τη χώρα.

Τα συνδικάτα είχαν κάποιο εκτόπισμα στο πολιτικό και εργατικό κόσμο της Αργεντινής, ιδιαίτερα μετά την πτώση του περονισμού κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1940, αλλά με τις ιδιωτικοποιήσεις, τις μαζικές απολύσεις και την ευελιξία στην εργασία που υιοθέτησε η περονική κυβέρνηση, του νεοφιλελεύθερου Carlos Menem (1989-1999), έχασαν τη δύναμή τους. « Με τόση ανεργία, η αδυναμία των συνδικάτων ήταν αισθητή.

Πολλοί συνδικαλιστές συνέπλευσαν με την εξουσία σαν εργασιακοί παράγοντες δημοσίων έργων ( στην υγεία και στον τουρισμό). Έκδηλο παράδειγμα ο γραμματέας των ανθρώπινων δικαιωμάτων του Κέντρου των Εργατών της Αργεντινής (CTA), και κιρχνεριστής, ο Victorio Paulón. Σε αυτά τα πλαίσια, «οι μισθολογικές διαπραγματεύσεις ήταν παγωμένες», σημειώνει η κοινωνιολόγος Cecilia Anigstein, ερευνήτρια του Εθνικού Συμβουλίου Επιστημονικών Ερευνών.

 

συνεχίστε την ανάγνωση http://praxisreview.gr/index.php/2-uncategorised/46-2015-04-02-20-28-58 

 

Πηγή : http://praxisreview.gr