«Τα κατά συνθήκη ψεύδη» της καπιταλιστικής κυριαρχίας *

Η συγκεκριμένη τοποθέτηση, εκκινά από την θέση αρχής ότι κάθε εκδοχή πολιτικής που εντάσσεται είτε στα ιστορικά δοσμένα πλαίσια της σοσιαλδημοκρατίας, είτε τοποθετείται στο πεδίο μιας νέας σοσιαλδημοκρατίας αριστερής προέλευσης, αποτελεί εκδοχή της αστικής πολιτικής στο βαθμό που αποδέχεται τα πυρηνικά στοιχεία που συγκροτούν τη τελευταία, είτε σε επίπεδο πολιτικής περιόδου είτε σε μακροϊστορικό επίπεδο. Από αυτή την σκοπιά αποτελεί θεσμική πλευρά, και οργανική έκφραση των «κατά συνθήκη ψευδών» της αστικής πολιτικής.

Το βασικό ,το κυρίαρχο διακύβευμα της περιόδου, αφορά καταρχήν στο να αναλυθεί η ουσία , ο χαρακτήρας της καπιταλιστικής κρίσης, που βιώνεται με πρωτοφανή ένταση στην Ελλάδα, αλλά που βεβαιότατα αφορά με διαφορετικές μορφές και εκφάνσεις σχεδόν το σύνολο του καπιταλιστικού κόσμου. Από την αρχή της κρίσης το 2008 υπήρξε μια έντονη διάθεση τόσο από την αστική πολιτική, τα διάφορα think tanks, αλλά και από πολλές εκφορές σοσιαλδημοκρατίας τόσο παλαιές όσο και νέες, να χαρακτηρισθεί και κυρίως να περιχαρακωθεί η καπιταλιστική κρίση στο «τρίγωνο των βερμούδων» που καθορίζονταν από τους πυλώνες του Χρέους, του Καζίνο-καπιταλισμού και την χρηματοπιστωτική φρενίτιδα που αυτός προκαλεί, και από την προτεινόμενη ίαση της επιστροφής σε έναν ιστορικά ανανήψαντα νεοκεϋνσιανισμό που θα ερχόταν να θεραπεύσει τις ανωμαλίες μιας λανθάνουσας και παραφύσει καπιταλιστικής λοξοδρόμησης.

Μια πρώτη ματιά στα τεκταινόμενα στον κόσμο του κεφαλαίου θα μας αποδείξει, τον πραγματικά εντυπωσιακό τρόπο με τον οποίο οι αστοί, κεφαλαιοκράτες και πολιτικό προσωπικό, καμώνονται τους έκπληκτους από την έλευση της παρούσας, σε πλήρη εξέλιξη καπιταλιστικής κρίσης. Σαν να μην είναι οι κάθε ποιότητας και έντασης κρίσεις, οργανικό στοιχείο του καπιταλιστικού συστήματος, σαν να μην αποτελούν νομοτελειακά κοινωνικά και οικονομικά Συμβάντα, σύμφυτα με τους όρους λειτουργίας του συστήματος. Σαν να μην προϋπήρξαν καπιταλιστικές κρίσεις τόσο στο πρόσφατο όσο και στο μακρύτερο παρελθόν, που συντάραξαν συθέμελα τους πυλώνες του συστήματος και οδήγησαν εκατομμύρια εργαζόμενους στην φτώχεια, στην εξαθλίωση και στον θάνατο, καθώς αποτέλεσαν βορά στις πολεμικές συρράξεις των αστικών τάξεων.

Γιατί άραγε επιχειρείται να δοθεί μια εικόνα , απρόσμενης ιστορικής ανωμαλίας που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί , αν δεν είχε επιλεχθεί ένα μοντέλο φρενήρη, σχεδόν «μισότρελου» καπιταλισμού που διαλύει τα πάντα στο πέρασμά του αδιαφορώντας για τις συνέπειες ;

 

Γιατί άραγε επιχειρείται να στοιχειοθετηθεί μια επιχειρηματολογία , σύμφωνα με την οποία, υπάρχει τρόπος επιστροφής σε έναν ανθρώπινο, φιλολαϊκό, κοινωνικά «στοργικό» καπιταλισμό ; Γιατί εν τέλει , προωθείται με αιχμή σοσιαλδημοκρατικές και αριστερές αντιλήψεις η εμμονή στο να ασχοληθούμε με τα συμπτώματα της καπιταλιστικής κρίσης – όπως είναι το χρέος ή το νόμισμα ή ακόμα και η ύφεση- και όχι με τα γενεσιουργά αίτια πρόκλησης μιας πραγματικά ιστορικής καπιταλιστικής κρίσης ;

συνεχίστε https://viralmarxism.wordpress.com/2015/12/19/%CF%84%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7-%CF%88%CE%B5%CF%8D%CE%B4%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83/ 

Πηγή : #marxism