Αντιγραφές ( ;)

 Πηγή : Κόντρα

Την περασμένη Τρίτη, ο Σαμαράς επισκέφτηκε εκδήλωση της ΟΝΝΕΔ στον πεζόδρομο της Ερμού και έκανε την εξής δήλωση: «Οι άγιες μέρες που περνάμε έχουν και πάρα πολύ δύσκολες ώρες για τον ελληνικό λαό. Και πρέπει ο καθένας, αυτές τις μέρες, να δώσει αγάπη, κατανόηση, αλληλεγγύη, αλληλοβοήθεια. Είναι αυτές οι ώρες, που αποδεικνύουν ποιος πραγματικά αγωνιά και μπορεί και να αγωνίζεται για αυτόν τον απλό κόσμο, που δεν έχει κανέναν συμπαραστάτη. Και για αυτό, τιμά την ΟΝΝΕΔ, ότι σε 16 πόλεις της Ελλάδος και στην Αθήνα, μπόρεσε και ίδρυσε 16 κοινωνικά παντοπωλεία, που μέχρι στιγμής έχουν μαζέψει πάνω από 20.000 αγαθά. Παράλληλα, συνεχίζεται η λήψη τέτοιων προσφορών από τον κόσμο, προκειμένου να τα μοιράσουμε στους άπορους, σε αυτούς που πραγματικά έχουν ανάγκη τις άγιες μέρες, ώστε να λάβουν κάποιο δώρο από το συνάνθρωπό τους. Θέλω, λοιπόν, να συγχαρώ την ΟΝΝΕΔ, γιατί στις δύσκολες ώρες βάζει πλάτη. Και στις δύσκολες ώρες πρέπει όλοι να βάλουμε πλάτη, για εκείνους που δεν έχουν. Και ιδιαίτερα για εκείνους για τους οποίους είναι πιο δύσκολες αυτές οι στιγμές των άγιων ημερών».

Αν βγάζαμε τα περί «άγιων ημερών», που παραπέμπουν σε συντηρητικό αστό πολιτικό, και αν προσθέσουμε λίγη αντιμνημονιακή σάλτσα (που ευσχήμως την απέφυγε ο Σαμαράς, για λόγους… συγκυβέρνησης), θα παίρναμε μια δήλωση σαν αυτές που κατά κόρον κάνουν διάφοροι άλλοι που ιδρύουν «κοινωνικά παντοπωλεία», χώρους «αλληλέγγυου εμπόριου», «τράπεζες χρόνου», «ανταλλακτικά παζάρια» και όλα τα συναφή. Εξυπνη η δεξιά, εκμοντερνισμένη, μπήκε στο κόλπο. Τέρμα πια οι παλιές αναφορές σε «φιλανθρωπικό έργο». Το ίδιο πράγμα τώρα το ονομάζουμε «κοινωνικά παντοπωλεία». Το δρόμο τον άνοιξαν διάφορες ΜΚΟ, τον συνέχισαν διάφοροι «εκτός των τειχών», γιατί να μη μπουν στο κόλπο και τα αστικά κόμματα;

Την ένσταση την ξέρουμε. Αυτές οι παρεμβάσεις, θα μας πουν, νοηματοδοτούνται απ’ αυτόν που τις οργανώνει και από το πλαίσιο στο οποίο τις εντάσσει. Λάθος, αγαπητοί. Αυτές οι παρεμβάσεις νοηματοδοτούνται καταρχήν από το ίδιο το ταξικό περιεχόμενό τους. Αν δεν ήταν έτσι, τότε δεν θα έσπευδαν τα αστικά κόμματα να δανειστούν «εχθρικές» ταμπέλες. Θα έβαζαν άλλες, δικές τους. Οσο για το πλαίσιο στο οποίο εντάσσονται, αυτό έπεται και επιπλέον θα πρέπει να αποδειχτεί στην πράξη αν όντως το όποιο πλαίσιο προσδίδει έναν ανταγωνιστικό χαρακτήρα.

Αν το πλαίσιο κάποιων είναι η δημιουργία «νησίδων» μέσα στον καπιταλισμό και το πλαίσιο κάποιων άλλων είναι ο εκμοντερνισμός της φιλανθρωπίας, το αποτέλεσμα και στη μια και στην άλλη περίπτωση είναι η ισχυροποίηση του καπιταλισμού. Κι αυτή είναι η ουσία του ζητήματος. Η κυρίαρχη προπαγάνδα, όπως εκπορεύεται εδώ και καιρό από τα ΜΜΕ και εσχάτως από τα ίδια τα αστικά κόμματα, διδάσκει ότι βασικό μας καθήκον είναι «να επιβιώσουμε στην κρίση». Μερικοί έχουν  το θράσος να παραπέμπουν ακόμη και στα συσσίτια που έστηνε το ΕΑΜ στην κατοχή για να σώσει το λαό της Αθήνας από την πείνα.

Μόνο που τα συσσίτια του ΕΑΜ ήταν σχολεία αγώνα. Δεν δίδασκαν στον κόσμο πώς να επιβιώσει στην κατοχή, αλλά τον βοηθούσαν να επιβιώσει για να πολεμήσει την κατοχή. Δίπλα στο συσσίτιο ήταν ο εφεδρικός ΕΛΑΣ, η ΕΠΟΝ, οι παρτιζάνοι των πόλεων. Και στα βουνά χτιζόταν η ελεύθερη Ελλάδα με τ’ αντάρτικο ντουφέκι. Τι σχέση έχει εκείνη η εποποιία με τη μοντέρνα φιλανθρωπία που έρχεται να συνδράμει το αστικό κράτος, συγκρατώντας τις κοινωνικές εκρήξεις και κηρύσσοντας ένα είδος πολιτικού αναχωρητισμού, ανακαλύπτοντας «εναλλακτικές» δυνατότητες μέσα στο πλαίσιο του καπιταλισμού; Ας ελπίσουμε ότι αρκετοί θα σπεύσουν ν’ απεμπλακούν απ’ αυτή την παγίδα.

Π.Γ.