Αριστερισμός, παιδική αρρώστια του κομμουνισμού, Ρεφορμισμός γεροντική ασθένεια του μαρξισμού-λενινισμού

Από την μια ο συνεπής αριστεριστής, αναλώνει χρόνο , φαιά ουσία και ατελείωτο «διαδικτυακό μελάνι» για να ασχοληθεί με τα ευκόλως εύπεπτα  σε σχέση με το ΚΚΕ. Σταχυολογώ : δημοκρατικός συγκεντρωτισμός, κομματική ορθοδοξία, σεχταρισμός. Ή προσπαθεί βλακωδώς να αποδείξει ότι το ΚΚΕ έχει κοινές κόβες με την Χρυσή Αυγή, ή ασχολείται με την αποχώρηση ενός μέλους του, που παρουσιάζει ένα πολιτικό άρλεκιν που πραγματικά αναρωτιέμαι ποιον ενδιαφέρει. Μάλλον ο σύγχρονος αριστεριστής με ένα άρλεκιν  ξεχνιέται…

Από την άλλη το συνεπές μέλος του ΚΚΕ, ή ο συνεπής αντί-αριστεριστής ανακαλύπτει για άλλη μια φορά συνωμοσίες που εξυφαίνονται ενάντια του κόμματος, ειδικά τώρα που το κόμμα είναι σε εκλογική άνοδο κτλ κτλ. Η γνωστή μυθοπλασία ότι αστικά κέντρα σε συνέργεια με αριστερίστικες οπορτουνιστικές παραφυάδες έχουν κεντρικό σκοπό της ζωής τους να βλάψουν το κόμμα -που σημειωτέον-  τα τελευταία 50 χρόνια έχει συνειδητά επιλέξει την ειρηνική συνύπαρξη λόγω και έργο. Να δεχθώ ότι οι αριστεριστές θέλουν να διασπαστεί το κόμμα για να γεμίσουν τα κομματικά μαγαζιά τους με απογοητευμένα μέλη του ΚΚΕ. Οι αστοί πότε άλλαξαν γνώμη για την επικινδυνότητα του ΚΚΕ που μέχρι την 20^η Οκτώβρη το θεωρούσαν ως την μόνη υπεύθυνη δύναμη της αριστεράς ;

Στα σοβαρά πιστεύει κάποιος πως η αστική πολιτική αποφάσισε να χτυπήσει το ΚΚΕ γιατί τώρα έχει επιλέξει ως υπεύθυνη αριστερή δύναμη τον Κουβέλη και το κόμμα του ; Μα η ΔΗΜΑΡ είναι ένα αστικό κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας ενώ το ΚΚΕ, είναι ένα κομμουνιστικό κόμμα. Πως ακριβώς μπορεί να γίνει αυτή η εναλλαγή και πως ακριβώς ο κόσμος που αναφέρεται στο ΚΚΕ, μπορεί να απολέσει αυτή την αναφορά του και να προσχωρήσει στη ΔΗΜΑΡ ;. Εκτός αν τα  δύο αυτά κόμματα έχουν κοινή προγραμματική πλατφόρμα, κοινή προγραμματική κατεύθυνση και κοινό πλαίσιο αρχών. Που μάλλον δεν ισχύει.  Τουλάχιστον ως την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές…

Επιπλέον πως ακριβώς έστησε η αστική πολιτική και το παρακράτος, την επίσκεψη της Χ.Α στην Χαλυβουργία και πως ακριβώς σκοπεύει να βλάψει το ΚΚΕ ; Τι θα σκεφτεί δηλαδή ο ΠΑΜΙΤΗΣ ή ο οπαδός του ΚΚΕ : Το ΚΚΕ είναι δεξιό οπότε ας πάω στην ΔΗΜΑΡ ; Είναι σαφές πως το ζήτημα με την Χ.Α είναι μια γκάφα ολκής , απόρροια της αδυναμίας  του ΚΚΕ να λάβει σαφή, ξεκάθαρη θέση στο εθνικό ζήτημα αποδεικνύοντας με την θέση και την στάση του, ότι το Ταξικό ζήτημα υπέρκειται του Εθνικού ζητήματος καθώς είναι αυτό που καθορίζει τον προγραμματικό λόγο και την πολιτική πρακτική ενός κομμουνιστικού κόμματος. Ακόμη και ένα δεξιός και ένα φασίστας μπορεί να μιλήσει ενάντια στο ξένο και ντόπιο μεγάλο κεφάλαιο. Αλλά ποτέ δεν θα μιλήσει για κομμουνισμό. Αυτή είναι δουλειά του κόμματος. Μια δουλειά που πρέπει να γίνει με αποδεικτικό, σαφή τρόπο ώστε να μην εγκλωβίζεται η εργατική τάξη σε εθνικιστικά παραληρήματα ενάντια στο κεφάλαιο από φασιστικές νέο-ναζιστικές οργανώσεις.

Βέβαια ένας συνεπής αριστεριστής δεν πρόκειται να ασχοληθεί ποτέ με όλα αυτά. Θα προτιμήσει από την ουσιαστική κριτική στο ρεφορμιστικό ρεύμα, την πρωτόγονη αντιπαράθεση, την ακατάσχετη λασπολογία, την αλήτικη συκοφάντηση ενός μεγάλου κομματιού της εργατικής τάξης που είναι μέλη ή οπαδοί του ΚΚΕ και δίνουν την μάχη καθημερινά στους χώρους δουλειάς και στους δρόμους. Η αντιπαράθεση να γίνει και πρέπει να γίνει για την ποιότητα, για την αποτελεσματικότητα και για την πολιτική προοπτική  των αγώνων αυτού του ρεύματος. Αυτό όμως προϋποθέτει συγκεκριμένη κριτική στο ρεύμα του ρεφορμισμού σε ότι αφορά στις ανεπάρκειές του, και στην ιστορική αδυναμία του να διαβεί το Ρουβικώνα της ειρηνική συνύπαρξης προς μια θεώρηση και πρακτική ωμής ταξικής αντιπαράθεσης.

Η αντιπαράθεση να γίνει για το πώς ακόμη και αυτή η κομμουνιστικά στρεβλή, ανεπαρκής γραμμή «Λαϊκή Εξουσία-Λαϊκή Οικονομία» μπορεί να πραγματωθεί μέσα από το κυρίαρχο αίτημα του ΚΚΕ για την περίοδο που συνοψίζεται σε μια λέξη : Εκλογές . Δηλαδή, αριστερή κυβέρνηση, χωρίς τους οπορτουνιστές. Και τι ακριβώς σημαίνει το «Λαϊκή» που συνοδεύει την εξουσία κι την οικονομία ; Τι περιλαμβάνει το Λαϊκή ; Ανέργους, εργάτες, μετανάστες, μικροβιοτέχνες (που εκμεταλλεύονται μετανάστες σε πολλά ανήλιαγα σοκάκια των δυτικών προαστίων), μικροϊδιοκτήτες και μικροαμαγαζάτορες ; Και που ακριβώς συναντιούνται όλοι αυτοί ; Υπό την ηγεμονία του Ταξικού ζητήματος ; Δεν νομίζω. Μάλλον υπό τον ιστορικό συμβιβασμό του Ταξικού και Εθνικού Ζητήματος που γεννάει ρεφορμισμό και αναπαράγει ειρηνική συνύπαρξη.

Ο αριστερισμός ως παιδική αρρώστια του κομμουνισμού έγκειται στην υπερεπαναστατική ηδονή να μηρυκάζει ο φορέας της, την στρατηγική του κομμουνισμού χωρίς  να κατανοεί την ανάγκη ύπαρξης συγκεκριμένης επαναστατικής τακτικής για την πολιτική περίοδο. Ο ρεφορμισμός ως γεροντική ασθένεια του μαρξισμού-λενινισμού καθυστερεί, κρύβει, αναβάλλει την κομμουνιστική στρατηγική πίσω από εκατοντάδες τακτικά αναχώματα αναμένοντας την περιβόητη συσπείρωση δυνάμεων, μην κατανοώντας πως όταν τελικά, αυτή  επιτευχθεί, δεν θα είναι μια συσπείρωση στην στρατηγική επιλογή του κομμουνισμού αλλά μια συσπείρωση και μια συμφωνία στα… τακτικά αναχώματα.

Ο σεβασμός στους αγώνες της εργατικής τάξης αναθέτει σε όλους τους κομμουνιστές την ευθύνη , να παλέψουμε μέχρι τέλους την υπόθεση της επανάστασης, να αντιπαρατεθούμε με μπολσεβίκικη επιμονή για την Στρατηγική και την Τακτική του Κομμουνισμού,  τόσο με τους εικονοκλάστες της μαρξιστικής-λενιστικής ορθοδοξίας, όσο και με τους εικονομάχους της,  φορείς μια ιδεαλιστικής, μεταφυσικής επαναστατικότητας που κόβει τους δεσμούς της με την πραγματικότητα της εργατικής τάξης και της ταξικής πάλης. Θέλω να είμαι σαφής : Η απόρριψη και των δύο ανοίγει τον δρόμο να ιχνηλατήσουμε μια δυνατότητα να στηθεί το κομμουνιστικό πρόταγμα ξανά στα πόδια του. Ο ακροβολισμός και η δορυφοριοποίηση με αναφορά αυτές τις δύο θεωρητικές εκδοχές που είναι και εκφάνσεις πολιτικού αγώνα, οδηγεί σε ένα φαύλο κύκλο ιστορικής στασιμότητας και ταξικής ήττας .