Γι' αυτούς και γι' αυτά που ποτέ δεν έκλαψε κανείς.

  Traverso Rossa : Τι να πει κανείς για την λιτανεία στο Αττικόν που τελικά δεν κάηκε. Η ανθρώπινη βλακεία γενικά αλλά ειδικά στον καπιταλισμό αποτελεί δυστυχώς αυτοτελές κοινωνικό ρεύμα στα πλαίσια του αστικού εκφυλισμού κάθε πλευράς της κοινωνικής ζωής.

Θάθελα νάχα το χρόνο να κλάψω και εγώ για τα νεοκλασσικά,
να θρηνήσω και για το ΑΤΤΙΚΟΝ
(που τελικά δεν κάηκε).
Αφού όμως πρώτα περάσω από την Ελευσίνα,
εκεί όπου πριν λίγα χρόνια,
τα χώματα της Περσεφόνης υποτάχθηκαν στις καμινάδες του Λάτση.
Να περάσω κι' από τον Ασπρόπυργο
κρατώντας ένα αναμμένο κερί,

για τους απεργούς της Χαλυβουργίας.

Να περάσω και από τα δυτικά προάστεια της πόλης
και να ανάψω ένα κεράκι,
έξω από τα σπίτια των δεκάδων οικονομικών αυτόχειρων.

Να περάσω και ν' ανάψω κεριά,
γι' αυτούς και γι' αυτά που ποτέ δεν έκλαψε κανείς.
Που δεν θα στέρξει κανείς

και δεν θα δοθεί δάνειο επισκευής από κανέναν λαμπρό χορηγό.

Έχω πολλά να κάνω και για πολλά να κλάψω,
πριν φθάσω στο ΑΤΤΙΚΟΝ,
που τελικά δεν κάηκε.
Και στο νεοκλασικό του Τσίλερ,
που κάηκε και θα αναστηλωθεί από λαμπρούς χορηγούς,

αυτών που καίνε για ν' ανοίξουν οι "δουλειές"
σαν τον Λάτση και την κυρία της φιλευσπλαχνίας Βαρδινογιάννη.

Καλημέρα,

σε όσους στέγνωσαν τα μάτια τους από τα χημικά
κι' έτσι δεν μπορούν να κλάψουν για το ΑΤΤΙΚΟΝ.

 Αναδημοσίευση από  e-apenanti/Παραναγνώστης