Ανεργία : " Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν"

 

 

 

 

Πηγή : http://a-ctus.blogspot.gr/

 

 

Η ανεργία είναι δισυπόστατο μέγεθος. Τόσο ποσοτικό όσο και ποιοτικό. Το αριθμητικό ποσοστό της ανεργίας είναι απόρροια ποιοτικών και ποσοτικών μεταβολών στο πεδίο της παραγωγής, που αποκρυσταλλώνονται με πολυδιάστατο τρόπο στο κοινωνικό και πολιτικό πεδίο. Δεν αρκεί μια θετική ποσοτική μεταβολή -υπέρ της εργασίας- σε ένα κλάδο ή περισσότερους της οικονομίας, για να αναστραφεί η εξελικτική πορεία καταστροφής των παραγωγικών δυνάμεων και συντριβής της ισορροπίας των παραγωγικών σχέσεων, που είχε επιτευχθεί πριν το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης.


Ακριβώς για αυτό, ούτε τα προγράμματα τύπου voucher, ούτε το “κύμα” τουριστικής ανάπτυξης είναι σε θέση να ανακόψουν μια προδιαγεγραμμένη εξέλιξη. Η παραγωγική δομή της ελληνικής οικονομίας έχει πλήρως αποσαθρωθεί, η ιδιοκτησία δεν παράγει πια πλούτο για τα μικροαστικά και μεσοαστικά στρώματα, το κράτος έχει απολέσει κάθε δυνατότητα χάραξης οικονομικής πολιτικής όπως και κάθε μέσο δημιουργίας θέσεων εργασίας που σε ένα βαθμό θα τόνωναν την ζήτηση. Αντίθετα η κρατική φορολογία άμεση και έμμεση, συντρίβει την μισθωτή εργασία και εκποιεί την ιδιωτική περιουσία προς όφελος του πολυεθνικού και πολυκλαδικού χρηματοπιστωτικού συστήματος.


Και αναρωτιέται κανείς : “Είναι τρελοί ή προδότες αυτοί που ασκούν την συγκεκριμένη οικονομική πολιτική ;” . Ούτε το ένα , ούτε το άλλο.


Η οικονομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος έχει τους δικούς της νόμους και την δική της έλλογη δομή. Ο μόνος τρόπος έστω προσωρινής ανάκαμψης για τον κόσμο του κεφαλαίου (τράπεζες, πολυεθνικές εταιρείες κοκ) διαμεσολαβείται από την καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων. Τόσο και πρώτιστα της εργασίας, όσο και εκείνων των μικρομεσαίων κεφαλαίων που δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν την κρίση και είτε οδηγούνται στην καταστροφή είτε στην εξαγορά, από υπέρτερα αυτών. Το καπιταλιστικό σύστημα έχει εισέλθει σε μια μη αναστρέψιμη πορεία καταστροφής που αποτελεί απαράβατο όρο για την αναγέννησή του. Μοιάζει με πλοίο που είναι έτοιμο να βουλιάξει και πετάει τα “έρμα” για να διασωθεί. Αναπόφευκτα θα χαθεί και σημαντικό μέρος του πληρώματος...


Σε αυτή την βραδεία και βασανιστική πορεία, δημιουργούνται στρατιές ανέργων, που εξοβελίζονται στο περιθώριο της κοινωνικής και οικονομικής ζωής. Είναι το “άχρηστο πλήρωμα” που έχει πεταχτεί στην άβυσσο της εξαθλίωσης, και που απεγνωσμένα προσπαθεί να “ανέβει πάλι στο πλοίο”. Σε ένα πλοίο που βουλιάζει. Πότε , πότε, τους πετούν από μέσα κανένα “σάπιο κομμάτι γαλέτας”. Εξάμηνη μαθητεία, επανακατάρτιση ανέργων, ή εποχική θέση εργασίας, το ονομάζουν συνήθως. Έτσι το πολιτικό σύστημα κερδίζει χρόνο, για να προετοιμάσει το “Βατερλό” του κόσμου της εργασίας.


Γιατί αυτοί το ξέρουν, η ανεργία στο σύστημά τους, λύνεται μόνο με ένα τρόπο : “Με θάνατο και καταστροφή”.


Υπάρχει και άλλος τρόπος φυσικά. Υπάρχει και άλλος δρόμος. Ο δρόμος της εξέγερσης, απέναντι στους καταστροφείς και στους σφετεριστές του δικαιώματος, σε μια ζωή με αξιοπρέπεια.


Κάτι τέτοιο ωστόσο, δεν είναι δουλειά των "πάνω".


Είναι αναφαίρετο δικαίωμα και αυτονόητο καθήκον , των "κάτω".

Της καταπιεζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας, που δεν έχει να χάσει, απολύτως τίποτα. Αντίθετα, μπορεί να κερδίσει ένα κόσμο ολόκληρο.