Άλλη μια κάλπικη μέρα

 

 Οι κάλπες τους, δεν θα γεννήσουν απαντήσεις, αλλά κυρίως ερωτήματα και αγωνίες για τον κόσμο της εργασίας.  Επειδή οι κάλπες αν και δεν αλλάζουν τον κόσμο,εκμαυλίζουν συνείδησεις και σκορπίζουν αυταπάτες για δήθεν λύσεις που "εγκυμονούν" , η αλήθεια βρίσκεται στην επόμενη μέρα που θα είναι αρχή μιας μακροχρόνιας προσπάθειας για τους κομμουνιστές, για να κοινωνήσουν στον κόσμο της εργασίας τον κομμουνιστικό πρόταγμα, ως άσκηση ζωής , ως αποκρυστάλλωμα ελευθερίας. Όποια αστική διαχείριση και αν προκύψει, -νεοφιλελεύθερη ή σοσιαλδημοκρατική- θα εντείνει την ανάγκη ο κόσμος της δουλειάς να σπάσει τα κοινωνικά και πολιτικά δεσμά που με μέσο τις κάλπες τους θα θελήσουν να επιβάλλουν ως "λαϊκή εντολή" . Μια κάλπικη "λαϊκή εντολή" που θα ναι αποτέλεσμα είτε της δεξιάς ολοκληρωτικής τρομοκρατίας της ΝΔ και των συνοδοιπόρων της είτε της  σοσιαλδημοκρατικής χίμαιρας (ΣΥΡΙΖΑ) με την μετεκλογική προσθήκη απο διάφορες τσόντες αριστερής σοσιαλδημοκρατίας (ανταρσυα). 

Για τους κομμουνιστές και τον κόσμο της δουλειάς η λύση στο κοινωνικό ζήτημα δεν θα ρθεί απο τις κάλπες τους , αλλά απο την ίδια την πραγμάτωση του απελευθερωτικού προτάγματος του κομμουνισμού σε κάθε πτυχή, σε κάθε πλευρά της ζωής των εργαζόμενων. Ας χαμηλώσουν το βλέμμα οι " ιστορικά έτοιμες" κομμουνιστικές πρωτοπορίες, και ας καταλάβουν -όλοι μας- ότι το επαναστατικό καθήκον του κομμουνιστή δεν εξαντλείται στο καθήκον της κομματικής ψήφου, του οποίου αποτελεί μια ισχνή και την λιγότερο σημαντική πλευρά του, αλλά αντίθετα πάει πέρα απο τα όρια και τις υγειονομικές ζώνες της αστικής πολιτικής, δίνοντας ουσία, νόημα και προοπτική στις εργατικές ανάγκες και στα εργατικά συμφέροντα. Που δεν πρόκειται να ηγεμονεύσουν και να επικρατήσουν ούτε με "κάλπικα" μέσα ούτε μέσω ειρηνικών και βελούδινων δρόμων.

Αν όσοι σήμερα τελικά ψηφίσουμε, ότι ασθμαίνοντας πλησιάζει έστω και ελάχιστα σε αυτό που έχουμε στο μυαλό μας για τον κομμουνισμό, για την εργατική δημοκρατία και την εργατική εξουσία, θα το κάνουμε μόνο και συνειδητά με το βλέμμα στραμμένο στις νέες εργατικές κομμουνιστικές πρωτοπορίες που θέλουμε να γεννηθούν, με το βλέμμα στραμμένο σε μια κομμουνιστική προοπτική που θα έρθει για να συντρίψει την καπιταλιστική φυλακή, που θα έρθει για να εξαφανίσει απο την κοινωνική ιστορία ακόμη και εκείνα τα πολιτικά, και οργανωτικά μέσα που θα την καταστήσουν δυνατή. 

Ακόμη και αν πρόσκαιρα ξεχάσουμε , δεν λησμονούμε ούτε τον εκφυλισμό, ούτε τις ήττες, ούτε τις διαψεύσεις εκατομμυρίων κομμουνιστών που    πάλεψαν όχι για να φτιάξουν ένα άλλο σύστημα εξουσίας στην θέση του παλιού, αλλά μια άλλη κοινωνία ατομικής και συλλογικής ελευθερίας. Μια κομμουνιστική κοινωνία ελεύθερων παραγωγών- ελεύθερων ανθρώπων.



Σε μια μέρα σαν την σημερινή γεμάτη αριθμούς και στατιστικές ας αντιπαραβάλλουμε κάποιους στίχους που καθαρίζουν το μυαλό,το κρατούν σε εγρήγορση, και δεν μας αφήνουν να λησμονήσουμε.

σημείωση : ζητώ συγνώμη για τις διαφημίσεις στα video.