Τρία σφάλματα

Η πολιτική νεκρανάσταση του φασισμού ήταν τελικά ζήτημα χρόνου και συνθηκών. Γιατί δεν την είχαμε προβλέψει; Γιατί, ως συνήθως, κάνουμε το μόνιμο σφάλμα να θεωρούμε την πρόσφατη εμπειρία μας ως εχέγγυο του μέλλοντος. Η ίδια σιγουριά δημιουργούσε την ψευδαίσθηση του κορεσμού της λύσσας των λυσσασμένων, της προσέγγισης σ'ένα σημείο ισορροπίας. Οι σιγουριές όμως κατέρρευσαν κι η κατηφόρα κλίνει κι άλλο.

Το άλλο μας σφάλμα είναι η υπερβολική μας εμπιστοσύνη στη συλλογική μνήμη του λαού. Όχι πως δεν υπάρχει συλλογική μνήμη. Απλά, δεν είναι δεδομένα συμβατή μ'αυτό που ο καθένας θεωρεί ως Άξιο.

Κι αυτό που περισσότερο υποτιμήσαμε, αν και το Ξόανό του έστεκε θεόρατο, είναι η ισχύς του εύκολου.



Ήταν εύκολο να μουτζώνεις τη βουλή και τους κομματικούς εκφραστές της "μεταπολίτευσης" μα πολλοί θεωρούσαν πως είχε αξία.
Ήταν εύκολο να βαυκαλίζεσαι με ογκώδεις λαοσυνάξεις μα πολλοί θεωρούσαν πως είχε αξία.
Ήταν εύκολο να πουλάς πολιτικά άρλεκιν μα πολλοί θεωρούσαν πως είχε αξία.
Ήταν εύκολο να συμβάλλεσαι με το αρεστό μα πολλοί θεωρούσαν πως είχε αξία.
Ήταν εύκολο να περιμένεις τη λύση από τους αυτουργούς του προβλήματος μας πολλοί θεωρούσαν πως είχε αξία.
Έτσι αξία απόκτησε το εύκολο κι ότι δύσκολο απαξιώθηκε.

Είναι εύκολο να φταίει ο "λαθρο"μετανάστης, είναι εύκολο να πουλάς το φόβο στο φοβισμένο μικροαστό, είναι εύκολο να σερβίρεις έναν-έναν τους "εχθρούς", νά'ναι κι αδύναμοι για να τους καθαρίζουν οι φουσκωτοί νεο-νεοναζί.
Είναι εύκολο ακόμα και το να στραβομουτσουνιάζεις στη θέα των φασιστών και να κουνάς το κεφάλι που δεν γνώρισαν αγάπη.

Δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να το πάρεις απόφαση πως ο εμφύλιος δεν τέλειωσε ποτέ. Απλά οι νικητές κατάλαβαν πως το μπρουτάλ είναι μόδα που έρχεται και παρέρχεται. Βρήκαν τον τρόπο να συλλέγουν αναίμακτα, εθελοντικά πια, τις δηλώσεις κι επιπλέον να διαιρέσουν οριστικά τους μη εθελοντές. Τώρα όμως η μόδα του μπρουτάλ επανήλθε. Κι ίσως δεν πρέπει να στηριχτούμε πάλι σε απατηλά εχέγγυα.

έγραψε ένας στρατολάτης

Πηγή : Fadomduck2