Απεργία , ελπίδας και προοπτικής

Ήταν μια πραγματική απεργία σήμερα. Όχι ότι μύριζε μπαρούτι, ούτε ότι ο κόσμος έμοιαζε αποφασισμένος να αποτρέψει τα νέα μέτρα. Αυτή η προοπτική δεν νομίζω ότι υφίσταται πια παρά μόνο ως ενδόμυχη ελπίδα αλλά σίγουρα όχι ως ιστορική βεβαιότητα στις σκέψεις των εργαζόμενων , στις σκέψεις της νεολαίας. Ήταν μια πραγματική απεργια γιατί η κρίσιμη μάζα, η μαγιά που κυρίως απ ΄αυτή θα προκύψουν ως ελπίδα ή ως επιδίωξη οι νίκες της εργατικής τάξης, δήλωσε διαθεσιμότητα αγώνα σε ένα τοπίο που καθορίζεται απο την επέλαση της αστικής πολιτικής και απο την κοινωνική μόλυνση που διασπείρει ο φασισμός.

Ήταν περισσότερο παράταξη δυνάμεων. Δήλωση παρουσίας ενός κομματιού της εργατικής τάξης ότι συνεχίζει τον αγώνα, θυσιάζει το μεροκάματο ακόμη και την "καλή σχέση" με το αφεντικό για να δώσει το πολιτικό παρών στους δρόμους. Η αστική πολιτική, το κράτος και οι δυνάμεις καταστολής ήταν επίσης σύσσωμοι παρόντες εκφράζοντας την ετοιμότητα του αντιπάλου απέναντι στον κόσμο της εργασίας.

Σίγουρα ανακουφίστηκε το αστικό πολιτικό προσωπικό και το οικονομικό κατεστημένο που η απεργία έληξε "αναίμακτα" και σύντομα κάτι για το οποίο ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό και η προληπτική καταστολή που φρόντισε να κρατήσει τους διαδηλωτές σε απόσταση ασφαλείας απο το αστικό κοινοβούλιο. Θα μπορούσε να γίνει κάτι περισσότερο ; Δεν νομίζω. Όσο και αν αυτή είναι η προσδοκία, ούτε το ΚΚΕ μπορεί, ούτε υπάρχει κάποιος άλλος που να επιδιώκει την διαρκή ολομέτωπη σύγκρουση. Δυστυχώς ένα εργατικό κίνημα που για δεκαετίες έχει γαλουχηθεί στην ειρηνική αναμονή και στην σταδιακή βελτίωση των όρων πώλησης της εργατικής του δύναμης, δεν είναι σε θέση να αφομοιώσει και πρακτικά να εφαρμόσει μια γραμμή επαναστατικής υπέρβασης και σύγκρουσης με το αστικό πολιτικό και οικονομικό status quo. Όχι ότι υπάρχει κάπου μια τέτοια γραμμή και απλώς δεν γίνεται κατανοητή απο τους εργάτες, δεδομένου ότι ακόμη και το πρόταγμα της εργατικής εξουσίας-δημοκρατίας δεν είναι εφικτό να εμφανίστει μαγικά σε μια απεργία και να της προσδώσει βίαιη μορφή, αν δεν υφίσταται ήδη ως υλικό πολιτικό γεγόνος στα σωματεία και στα συνδικάτα, στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές. Εκεί υπάρχει το δυσαναπλήρωτο κενό και εκεί είναι αφετηρία της όποιας πορείας προς την νίκη ενδέχεται να ξεκινήσει.

Η αριστερά της προηγούμενης ειρηνικής περιόδου είτε βρίσκεται σε πλήρη αδυναμία να αντιπαραταχθεί απέναντι στην αστική επίθεση είτε έχει σηκωσει πανιά προς άλλες σοσιαλδημοκρατικές πολιτείες. Υφίσταται ωστόσο ενα κοινωνικό κομμάτι κομμουνιστικής αναφοράς και πολιτικής και θεωρητικής στάσης που παραμένει διαθέσιμο και έτοιμο να συμβάλλει στην ύπαρξη και εμφάνιση ενός κοινωνικοπολιτικού ρεύματος που θα θέσει το ζήτημα της εργατικής εξουσίας στο κέντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης, σε θεωρητικό και ιδεολογικό επίπεδο σε επίπεδο πολιτικού λόγου και καθαρής ξεκάθαρης επιθετικής πολιτικής πράξης, τόσο προς την αστική πολιτική όσο και προς τους φασίστες ως ωμή έκφραση αυτής. Αυτό το εργατικό κομμάτι αποτελεί αναφορά και κεκτημένο για την επόμενη μεσοπρόθεσμη περίοδο.

Όσο θα εξανεμίζονται οι όποιες εναπομείναντες αριστερές κοινοβουλευτικές αυταπάτες, όσο θα βαθαίνει η ήττα μιας αριστεράς που αναζητούσε ή όψιμα αναζητάει την διαβούλευση και την συνδιοίκηση με την αστική ολιγαρχία, τόσο θα ανοίγει ένα παράθυρο ελπίδας για το νέο που πρέπει να γεννηθεί έστω και αν το παλιό χρειαστεί να πεθάνει στη γέννα. Οι ωδίνες της ιστορίας άλλωστε μερικές φορές είναι μοιραίες.

Ίσως τότε η αστική πολιτική και οι εμετικοί εκπρόσωποί της σταματήσουν να δίνουν συγχαρητήρια στην νομιμόφρονη αριστερά που φρόντισε για την "περιφρούρηση" της αστικής ραστώνης λησμονώντας να φροντίσει έγκαιρα -στο βαθμό που της αναλογεί φυσικά- για την περιφρούρηση των αναγκών και των δικαιωμάτων της εργατικής πλειοψηφίας και για την επικράτηση της εργατικής νομιμότητας.

Ως τότε δηλώνουμε παρουσία και παλεύουμε ώστε η κατάλυση της αστικής νομιμότητας να πάψει να είναι αριστερή μυθοπλασία, και να περάσει στην σφαίρα της κοινωνικής πραγμάτωσης με όρους μαζικού νικηφόρου και ανυποχώρητου σε περιεχόμενο και μορφές εργατικού κινήματος.