.jpg)
Σύντροφοι και συναγωνιστές, αναγνώστες του Traverso rossa,
Αυτό είναι το τελευταίο κείμενο του ιστολογίου, το οποίο αναστέλλει την λειτουργία του παραμένοντας ωστόσο ανοικτό ώστε ο καθένας να έχει πρόσβαση στις μέχρι τώρα αναρτήσεις του. Το Traverso rossa έκλεισε τον κύκλο του αποτελώντας ωστόσο εφαλτήριο για την δημιουργία ενός νέου στον οποίο θα αναφερθώ στην συνέχεια του κειμένου.
Το αρχικό έναυσμα, ο αρχικός λόγος ύπαρξης του ιστολογίου, δεν ήταν μονοδιάστατα, η ανάγκη ατομικής πολιτικής έκφρασης, αλλά κυρίως η αξιοποίηση αυτής ως μέσου, ώστε να καταστεί δυνατή η όσμωση με ένα κομμάτι αγωνιστών και συντρόφων που συμμερίζονται σε ένα γενικό μαρξιστικό πλαίσιο ταυτόσημα κριτήρια κατανόησης του μαρξισμού όχι ως μια νεκρή θεωρία, αλλά ως μια αέναη , διαρκή κίνηση επαναστατικής ανατροπής της υφιστάμενης πραγματικότητας.
Αυτή την εκδοχή του μαρξισμού, προσπάθησα να εκφράσω και ειδικότερα την μαρξιστική εκφορά που ιστορικά αποκαλείται ως «αριστερός κομμουνισμός», και ο οποίος αντιδιαστέλλεται προς μια στεγνή οικονομική ή οικονομίστικη θεώρηση του μαρξισμού αποψιλώνοντας τον από το πολιτικό, θεωρητικό και ιστορικό του βάρος. Από μια θεώρηση δηλαδή που υποβαθμίζει τον ρόλο του υποκειμένου στην ιστορική διαδικασία , κατανοώντας το περίπου ως έρμαιο των αντικειμενικών συνθηκών. Πίστευα και συνεχίζω να πιστεύω όλο και πιο έντονα πως το κλειδί της επαναστατικής αναγέννησης του μαρξισμού το κρατά ο ίδιος ο Μαρξ, ο οποίος κόμισε στην ιστορία την υλιστική διαλεκτική που αποτελεί την αφετηρία κάθε απόπειρας μετουσίωσης της μαρξικής επαναστατικής θεωρίας σε επαναστατική πράξη και δράση. Με την προϋπόθεση ότι θα ειδωθεί ως αυτό που πραγματικά είναι. Και υλιστική. Και διαλεκτική. Σε διαρκή ιστορική ενότητα.
Από αυτή την σκοπιά η ανάδυση ενός επαναστατικού κριτικού μαρξισμού σε επίπεδο θεωρίας και πράξης, εκτιμώ ότι αποτελεί την αφετηρία για να μπορέσει να εμφανιστεί στο επίκεντρο της ανθρώπινης ιστορίας, το κομμουνιστικό πρόταγμα ως πανκοινωνική επιλογή απελευθέρωσης από τα καπιταλιστικά δεσμά. Επαναστατικού με την έννοια της ρήξης με κάθε ρεφορμιστική, σοσιαλδημοκρατική και κρατικκίστικη εκδοχή του, και κριτικού μέσα από το πρίσμα της πολιτικής , θεωρητικής και πρακτικής αντιπαράθεσης με ένα μαρξισμό ιδωμένο ως κλειστό πολιτικό και οικονομικό σύστημα εξουσίας, που επαγωγικά καταλήγει στον εκφυλισμό τόσο της μαρξικής θεώρησης όσο και της κομμουνιστικής προοπτικής όσο απονεκρώνονται, και αφυδατώνονται , από την δυναμική που της προσδίδουν η ενέργεια του ιστορικού υλισμού και της υλιστικής διαλεκτικής.
Όλο αυτό το πολιτικό και θεωρητικό πλαίσιο που σε αδρές γραμμές προσπάθησα να περιγράψω, δεν αποτελεί ατομική υπόθεση αλλά μπορεί να υπηρετηθεί μόνο μέσα από την συλλογική θεωρητική και πολιτική δουλειά, εδραζόμενη στα κριτήρια που τίθενται από την μαρξική οπτική που προτάσσει κυρίαρχα την ενότητα θεωρίας και πράξης. Δεν αρκεί η ανέξοδη θεωρία που παραμένει ασύνδετη με την αμετάκλητα αναγκαία δράση και πρακτική. Όπως δεν είναι χρήσιμη και η θεωρία που επαναστατικά θεωρητικολογεί και στο πεδίο της πολιτικής πράξης επιλέγει τον δρόμο της σοσιαλδημοκρατίας σε κάθε της εκδοχή. Όπως και δεν φτάνει η πράξη, οι συνεχείς δράσεις που καταλήγουν στο κενό, αν δεν συνδέονται διαλεκτικά και δεν προσδιορίζονται καθοριστικά από μια συνεκτική επαναστατική θεωρία. Ο επαναστατικός μαρξισμός και η εργατική πολιτική είναι μια καθολική ενότητα, που αν διαρραγεί , επέρχεται ο ολοκληρωτικός εκφυλισμός και στα δύο μέρη αυτής της κεφαλαιώδους σχέσης.
Από αυτή την σκοπιά η επιλογή του ατομικού δρόμου μοιάζει και είναι πολύ λίγη για να μπορέσει να υπηρετήσει τον σκοπό που περιέγραψα. Είναι πραγματικά ο καιρός για την μέγιστη δυνατή ενότητα όλων των διάσπαρτων δυνάμεων της μαρξιστικής, κομμουνιστικής αναφοράς και αναζήτησης, ως συμβολή στην δημιουργία ενός πολιτικού, θεωρητικού και κινηματικού κομμουνιστικού αντίπαλου δέους απέναντι στην αστική πολιτική και σε κάθε εκδοχή ρεφορμισμού.
Σε αυτό το πλαίσιο και ως βήμα υπηρέτησης αυτής οπτικής, το Traverso Rossa εντάσσεται στο Ιστολόγιο Praxis με στόχο την συμβολή στην δημιουργία-στο μέτρο που μου αναλογεί- ενός επαναστατικού ρεύματος στην πολιτική και στην θεωρία. Τόσο το ιστολόγιο Praxis, όσο και η Μαρξιστική Επιθεώρηση Praxis, στην έντυπη μορφή της εκτιμώ ότι αποτελούν εξαιρετικά σημαντική προσπάθεια, ώστε να ανοίξει η συζήτηση -με όρους επαναστατικής μαρξιστικής θεωρίας- για το ζήτημα της κομμουνιστικής επαναθεμελίωσης σε μια εποχή που ο κομμουνισμός ως κοινωνικό και οικονομικό πρόταγμα, βρίσκεται κρυμμένο κάτω από τόνους σοσιαλδημοκρατικών απορριμμάτων.
Εν κατακλείδι, οι πολιτικές θέσεις, απόψεις και αντιλήψεις του ιστολόγου του Traverso Rossa, θα εκφράζονται από εδώ και στο εξής μέσω του ιστολογίου Praxis, όπου μαζί με τους υπόλοιπους συντρόφους θα επιδιώξουμε την περαιτέρω πολιτική και θεωρητική αναβάθμιση του διαλόγου που ήδη διεξάγεται σε πολύ υψηλό επίπεδο, σε μια προσπάθεια να ιχνηλατήσουμε, με κριτήριο την επαναστατική μαρξιστική θεωρία, δρόμους -ακόμη αδιάβατους- προς τον σκοπό της κομμουνιστικής απελευθέρωσης.
Για την ιστορία :
Για τις φορές που υπήρξα εριστικός και ανελαστικός απέναντι σε σχόλια αναγνωστών και συναγωνιστών συνεχίζω να θεωρώ ότι είχα δίκιο.
Για τις φορές που υπήρξα πέραν του δέοντος ελαστικός, συγχωρήστε την ανθρώπινη κούραση και αδυναμία.
Αυτό είναι το τελευταίο κείμενο του ιστολογίου, το οποίο αναστέλλει την λειτουργία του παραμένοντας ωστόσο ανοικτό ώστε ο καθένας να έχει πρόσβαση στις μέχρι τώρα αναρτήσεις του. Το Traverso rossa έκλεισε τον κύκλο του αποτελώντας ωστόσο εφαλτήριο για την δημιουργία ενός νέου στον οποίο θα αναφερθώ στην συνέχεια του κειμένου.
Το αρχικό έναυσμα, ο αρχικός λόγος ύπαρξης του ιστολογίου, δεν ήταν μονοδιάστατα, η ανάγκη ατομικής πολιτικής έκφρασης, αλλά κυρίως η αξιοποίηση αυτής ως μέσου, ώστε να καταστεί δυνατή η όσμωση με ένα κομμάτι αγωνιστών και συντρόφων που συμμερίζονται σε ένα γενικό μαρξιστικό πλαίσιο ταυτόσημα κριτήρια κατανόησης του μαρξισμού όχι ως μια νεκρή θεωρία, αλλά ως μια αέναη , διαρκή κίνηση επαναστατικής ανατροπής της υφιστάμενης πραγματικότητας.
Αυτή την εκδοχή του μαρξισμού, προσπάθησα να εκφράσω και ειδικότερα την μαρξιστική εκφορά που ιστορικά αποκαλείται ως «αριστερός κομμουνισμός», και ο οποίος αντιδιαστέλλεται προς μια στεγνή οικονομική ή οικονομίστικη θεώρηση του μαρξισμού αποψιλώνοντας τον από το πολιτικό, θεωρητικό και ιστορικό του βάρος. Από μια θεώρηση δηλαδή που υποβαθμίζει τον ρόλο του υποκειμένου στην ιστορική διαδικασία , κατανοώντας το περίπου ως έρμαιο των αντικειμενικών συνθηκών. Πίστευα και συνεχίζω να πιστεύω όλο και πιο έντονα πως το κλειδί της επαναστατικής αναγέννησης του μαρξισμού το κρατά ο ίδιος ο Μαρξ, ο οποίος κόμισε στην ιστορία την υλιστική διαλεκτική που αποτελεί την αφετηρία κάθε απόπειρας μετουσίωσης της μαρξικής επαναστατικής θεωρίας σε επαναστατική πράξη και δράση. Με την προϋπόθεση ότι θα ειδωθεί ως αυτό που πραγματικά είναι. Και υλιστική. Και διαλεκτική. Σε διαρκή ιστορική ενότητα.
Από αυτή την σκοπιά η ανάδυση ενός επαναστατικού κριτικού μαρξισμού σε επίπεδο θεωρίας και πράξης, εκτιμώ ότι αποτελεί την αφετηρία για να μπορέσει να εμφανιστεί στο επίκεντρο της ανθρώπινης ιστορίας, το κομμουνιστικό πρόταγμα ως πανκοινωνική επιλογή απελευθέρωσης από τα καπιταλιστικά δεσμά. Επαναστατικού με την έννοια της ρήξης με κάθε ρεφορμιστική, σοσιαλδημοκρατική και κρατικκίστικη εκδοχή του, και κριτικού μέσα από το πρίσμα της πολιτικής , θεωρητικής και πρακτικής αντιπαράθεσης με ένα μαρξισμό ιδωμένο ως κλειστό πολιτικό και οικονομικό σύστημα εξουσίας, που επαγωγικά καταλήγει στον εκφυλισμό τόσο της μαρξικής θεώρησης όσο και της κομμουνιστικής προοπτικής όσο απονεκρώνονται, και αφυδατώνονται , από την δυναμική που της προσδίδουν η ενέργεια του ιστορικού υλισμού και της υλιστικής διαλεκτικής.
Όλο αυτό το πολιτικό και θεωρητικό πλαίσιο που σε αδρές γραμμές προσπάθησα να περιγράψω, δεν αποτελεί ατομική υπόθεση αλλά μπορεί να υπηρετηθεί μόνο μέσα από την συλλογική θεωρητική και πολιτική δουλειά, εδραζόμενη στα κριτήρια που τίθενται από την μαρξική οπτική που προτάσσει κυρίαρχα την ενότητα θεωρίας και πράξης. Δεν αρκεί η ανέξοδη θεωρία που παραμένει ασύνδετη με την αμετάκλητα αναγκαία δράση και πρακτική. Όπως δεν είναι χρήσιμη και η θεωρία που επαναστατικά θεωρητικολογεί και στο πεδίο της πολιτικής πράξης επιλέγει τον δρόμο της σοσιαλδημοκρατίας σε κάθε της εκδοχή. Όπως και δεν φτάνει η πράξη, οι συνεχείς δράσεις που καταλήγουν στο κενό, αν δεν συνδέονται διαλεκτικά και δεν προσδιορίζονται καθοριστικά από μια συνεκτική επαναστατική θεωρία. Ο επαναστατικός μαρξισμός και η εργατική πολιτική είναι μια καθολική ενότητα, που αν διαρραγεί , επέρχεται ο ολοκληρωτικός εκφυλισμός και στα δύο μέρη αυτής της κεφαλαιώδους σχέσης.
Από αυτή την σκοπιά η επιλογή του ατομικού δρόμου μοιάζει και είναι πολύ λίγη για να μπορέσει να υπηρετήσει τον σκοπό που περιέγραψα. Είναι πραγματικά ο καιρός για την μέγιστη δυνατή ενότητα όλων των διάσπαρτων δυνάμεων της μαρξιστικής, κομμουνιστικής αναφοράς και αναζήτησης, ως συμβολή στην δημιουργία ενός πολιτικού, θεωρητικού και κινηματικού κομμουνιστικού αντίπαλου δέους απέναντι στην αστική πολιτική και σε κάθε εκδοχή ρεφορμισμού.
Σε αυτό το πλαίσιο και ως βήμα υπηρέτησης αυτής οπτικής, το Traverso Rossa εντάσσεται στο Ιστολόγιο Praxis με στόχο την συμβολή στην δημιουργία-στο μέτρο που μου αναλογεί- ενός επαναστατικού ρεύματος στην πολιτική και στην θεωρία. Τόσο το ιστολόγιο Praxis, όσο και η Μαρξιστική Επιθεώρηση Praxis, στην έντυπη μορφή της εκτιμώ ότι αποτελούν εξαιρετικά σημαντική προσπάθεια, ώστε να ανοίξει η συζήτηση -με όρους επαναστατικής μαρξιστικής θεωρίας- για το ζήτημα της κομμουνιστικής επαναθεμελίωσης σε μια εποχή που ο κομμουνισμός ως κοινωνικό και οικονομικό πρόταγμα, βρίσκεται κρυμμένο κάτω από τόνους σοσιαλδημοκρατικών απορριμμάτων.
Εν κατακλείδι, οι πολιτικές θέσεις, απόψεις και αντιλήψεις του ιστολόγου του Traverso Rossa, θα εκφράζονται από εδώ και στο εξής μέσω του ιστολογίου Praxis, όπου μαζί με τους υπόλοιπους συντρόφους θα επιδιώξουμε την περαιτέρω πολιτική και θεωρητική αναβάθμιση του διαλόγου που ήδη διεξάγεται σε πολύ υψηλό επίπεδο, σε μια προσπάθεια να ιχνηλατήσουμε, με κριτήριο την επαναστατική μαρξιστική θεωρία, δρόμους -ακόμη αδιάβατους- προς τον σκοπό της κομμουνιστικής απελευθέρωσης.
Για την ιστορία :
Για τις φορές που υπήρξα εριστικός και ανελαστικός απέναντι σε σχόλια αναγνωστών και συναγωνιστών συνεχίζω να θεωρώ ότι είχα δίκιο.
Για τις φορές που υπήρξα πέραν του δέοντος ελαστικός, συγχωρήστε την ανθρώπινη κούραση και αδυναμία.
Γεια χαρά σε όλους
Traverso Rossa
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
1. Αναδημοσιεύονται όλα τα σχόλια , που ο συγγραφέας τους, χρησιμοποιεί τουλάχιστον, ψευδώνυμο.
2. Δεν αναδημοσιεύονται υβριστικά σχόλια
3. Αποκλείονται ρατσιστικά, φασιστικά και κάθε είδους εθνικιστικά σχόλια.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.