ΕΝΕΡΓΕΙΑ: Η σύγκρουση ΔΕΗ και ενεργοβόρας βιομηχανίας ή αλλιώς η χρεοκοπία του καπιταλισμού.

Η σύγκρουση μεταξύ ΔΕΗ και Αλουμινίου μετά την απόφαση του Διαιτητικού δικαστηρίου για την τιμή που θα αγοράζει το ρεύμα η δεύτερη, φαίνεται ξεκάθαρα πως αφορά όλη τη βιομηχανία που η κατανάλωση ρεύματος αποτελεί μεγάλο ποσοστό στην διαμόρφωση του κόστους στο εμπόρευμα που παράγουν (χαλυβουργίες, επεξεργασία αλουμινίου, κλπ). Έτσι πίσω από την απόφαση του δικαστηρίου για το Αλουμίνιο συντάχθηκε όλο το βιομηχανικό κατεστημένο της χώρας, στέλνοντας εξώδικα προς την ΔΕΗ λίγες μέρες πριν τη συνέλευση των μετόχων της που θα γινόταν στης 31/1/14. Θα αποφάσιζαν να συνεχίσουν η να διακόψουν την τροφοδοσία της Αλουμίνιον με ρεύμα.

Η κυβέρνηση αντιλαμβανόμενη ότι όποια απόφαση και να πάρει δεν μπορεί να λύσει τον «γόρδιο δεσμό» που δένει την βιομηχανία, την ενέργεια και τις τράπεζες, προτίμησε να αναβάλει την συνέλευση παρατείνοντας την αβεβαιότητα. Ο δε Δασκαλόπουλος (σσ. του ΣΕΒ) πέραν των πιέσεων που είχε ασκήσει πριν, μετά την αναβολή για ένα μήνα της συνέλευσης, κατηγορεί την κυβέρνηση για πολιτική δειλία από αδυναμία να πάρει απόφαση τώρα.

Από την μεριά των βιομηχάνων όπως φαίνεται η συσπείρωση γύρω από την Αλουμίνιον γίνεται γιατί όχι μόνο η τιμή που θα αποφασιστεί για την Αλουμίνιον θα είναι η βάση διαπραγμάτευσης για όλους και η απόφαση θα αφορά το αν στην καπιταλιστική Ελλάδα θα συνεχίζουν να υπάρχουν όροι ανταγωνισμού, αναγκαιότατου όρου για καπιταλιστική παραγωγική δραστηριότητα.

Ο Φωτόπουλους που συμμετέχει στο ΔΣ της διοίκησης της κρατικής ΔΕΗ από πλευράς εργαζομένων, καταγγέλλει την αναβολή της συνέλευσης σαν μεθόδευση για να ρίξουν την ΔΕΗ.

Τα συνδικάτα της ΔΕΗ καταγγέλλουν την διαιτητική απόφαση για την Αλουμίνιον ως σκάνδαλο και απαιτούν την μη υλοποίηση της. 0-

Η πλειοψηφία ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ σαν νέα παράταξη ΕΚΕ του ΔΣ στο σωματείο «Ένωση» των εργατών στο Αλουμίνιο της Ελλάδος, διαμαρτύρεται έντονα για την μη υλοποίηση απόφασης της «ανεξάρτητης δικαιοσύνης» και κατηγορεί τους συνδικαλιστές της ΔΕΗ (Φωτόπουλο, και ΓΕΝΟΠ) για την στάση τους.

Τα σωματεία εργατών της μεταλλουργίας, μαζί με την ΠΟΕΜ, πραγματοποιούν απεργιακές «παραστάσεις διαμαρτυρίας» με αίτημα φτηνό ρεύμα για την βιομηχανική δραστηριότητα.

Όλο αυτό το πάζλ των συνδικαλιστών βλέπουν μόνο μέχρι το δικό του μαγαζί, υπερασπίζοντας κοντόφθαλμα το συμφέρον των εργατών που εκπροσωπούν. Λες και θα μπορούσε στην καπιταλιστική Ελλάδα να συνεχίσει να υπάρχει βιομηχανική δραστηριότητα χωρίς φτηνή ενέργεια ή θα παράγεται ενέργεια αν δεν υπάρχει βιομηχανία να την καταναλώσει. Έτσι η στάση που κρατούν οι εργάτες με απόλυτη ευθύνη των συνδικαλιστικών ηγεσιών, τους φέρνει σαν βαστάζους του εργοδότη που δουλεύουν.

Για να καταλάβουμε γιατί οι εργάτες παίρνουν μια τέτοια στάση θα πρέπει να εξετάσουμε και το τι γίνεται στο κεφάλι των ηγεσιών ιδιαίτερα της αριστεράς, των εργατικών κομμάτων της τάξης μας, κοινοβουλευτικών και μη, με πρώτο το κόμμα που καλπάζει προς την εξουσία.

ΣΥΡΙΖΑ.

Με αφορμή την απόφαση της επιτροπής διαιτησίας που δικαιώνει τις θέσεις της ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΝ για τους όρους προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας από την ΔΕΗ, το γραφείο τύπου του ΣΥΡΙΖΑ εξέδωσε δελτίο την 7/11/2013 το οποίο υπογράφουν οι βουλευτές Πετράκος, Ουζουνίδου και ζητούν: «Να ανακληθεί άμεσα η σκανδαλώδης απόφαση και να αποδοθούν ευθύνες στη Διοίκηση της ΡΑΕ που όρισε τη «στημένη διαιτησία». Δημιούργησε σύγχυση στους εργάτες του Αλουμινίου γιατί η καταγγελία και η απαίτηση να μην υλοποιηθεί η απόφαση του διαιτητικού δικαστηρίου έχει σαν συνέπεια τη διακοπή της λειτουργίας μέρους του εργοστασίου αλουμινίου από τον εργοδότη. Εκεί όμως απασχολούνται πάνω από 600 εργαζόμενοι και τους αφορά.Τα ερωτηματικά και η σύγχυση στους εργάτες, έχουν να κάνουν με το ότι: ενώ παίρνουν θέση για το τι πρέπει να γίνει, ώστε να σταματήσει το σκάνδαλο, δεν αναφέρουν τίποτα για το τι θα κάνουν ώστε να μην χάσουν οι 600 εργαζόμενοι το ψωμί τους. Η σύγχυση αυτή μετά την μεταγενέστερη ανακοίνωση των βουλευτών του Σύριζα στης 16/12/13, που δηλώνουν πως υποστηρίζουν την διασφάλιση των θέσεων εργασίας και ταυτόχρονα το ενεργειακό χαμηλό κόστος για την βιομηχανία, έχει μεταφερθεί στους εργασιακούς χώρους με το σκεπτικό ότι αφού μπορεί ο Σύριζα, μπορεί και η παρούσα κυβέρνηση. Να σημειωθεί πως επίσημη συνολική θέση δεν υπάρχει.

ΚΚΕ

Το ΚΚΕ καταγγέλλει ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ, Σύριζα και ΑΝΤΑΡΣΥΑ για μεθόδευση κινητοποιήσεων κρυφά από το ΠΑΜΕ, πως οι κινητοποιήσεις της ΠΟΕΜ στήνουν τους εργάτες από την μεριά των εργοδοτικών συμφερόντων. Υποστηρίζει ότι η υπεράσπιση των εργατών από την απειλή απόλυσης είναι θέμα όλων. Όσο για την τιμή του ρεύματος προς την βιομηχανία, θεωρεί πως είναι ζήτημα που αφορά την αύξηση των κερδών των βιομηχάνων. Ανακοίνωση ΠΑΜΕ 28/1/14 σε άρθρο στον Ριζοσπάστη (25/1/14), θεωρεί τη διαμάχη ΔΕΗ-Μυτιληναίου σαν διαφορά μεταξύ «ιδιώτη και Κράτους» και καλούν γενικώς σε ενότητα τους εργάτες για την υπεράσπιση απολύσεων και την διεκδίκηση …….εν ολίγης μιας καλύτερης μοίρας.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Ανακοινώσεις υπεράσπισης του κρατικού χαραχτήρα της ΔΕΗ καταγγέλλοντας το σκάνδαλο των ιδιωτικοποιήσεων. Υποστήριξη απεργιακών κινητοποιήσεων των εργατών χαλυβουργών για φτηνό ρεύμα.

ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ

Παντελής έλλειψη λοιπόν, μιας άποψης για το όλο ζήτημα και έτσι έλλειψη συνολικής αντιμετώπισης ενός προβλήματος που ενοποιεί τη μοίρα όλων των εργατών της χώρας. Αυτή η έλλειψη επεξεργασμένης συνολικής πολιτικής πρότασης από τις αριστερές ηγεσίες μεταφράζεται και σε σύγχυση στο κεφάλι των εργατών και το παραπάνω αλαλούμ στους αγώνες τους, αφήνοντας περιθώριο ακόμα και σε εθνοσωτήριους προστάτες.

ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ


Αυτό που φαίνεται σαν μετωπική σύγκρουση της ΔΕΗ με τις ενεργοβόρες βιομηχανίες για την τιμή του ρεύματος δεν είναι παρά το μασκάρεμα μιας πραγματικότητας που όλοι μαζί θέλουν να κρύψουν: ο φαύλος κύκλος της κρίσης χρέους και της ύφεσης διεθνώς και στην Ελλάδα έχει καταστήσει ασύμβατη την παραγωγή με τη κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος.

Για να επιβιώσει η ΔΕΗ και κάθε ηλεκτροπαραγωγός μονάδα με όρους καπιταλιστικής λειτουργίας, πρέπει να πουλά ακριβότερα το ρεύμα (που προς το παρόν το πληρώνουν τα νοικοκυριά), και την ίδια στιγμή για να επιβιώσει η ενεργοβόρα βιομηχανία, πρέπει να καταναλώνει πολύ φτηνότερο ρεύμα (την επιδότηση αυτή πληρώνουν πάλι τα νοικοκυριά). Διαφορετικά καμία από τις ενεργοβόρες βιομηχανίες δεν μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί και να παράγει σε «ανταγωνιστικές τιμές» για να μπορεί να πουλήσει είτε στο εξωτερικό είτε στην Ελλάδα. Αν αρκούσε η μείωση των μισθών (είτε στην ΔΕΗ είτε στις βιομηχανίες) για να ξεπεράσουν το αδιέξοδο θα το είχαν ήδη προσπαθήσει (και στις περισσότερες βιομηχανίες το έχουν κάνει). ‘Όμως είναι τόσο μεγάλη η διαφορά (στις περισσότερες ξεπερνά και το 60% του κόστους), που ούτε και τσάμπα να δούλευαν οι εργάτες δεν καλύπτεται (το εργατικό κόστος σε αυτές δεν είναι ούτε το 10% του κόστους).


Η μορφή που έχει λάβει η ιδωτικοποίηση της ΔΕΗ με την απλόχερη επιδότηση των ιδιωτικών ενεργειακών μονάδων, είναι στην ουσία της άμεσης επιδότησης της εγχώριας ανάπτυξης του ιδιωτικού κεφαλαίου στην ενέργεια (Αποδεικτικά Διαθεσιμότητας Ισχύος (ΑΔΙ), ανάκτηση μεταβλητού κόστους λειτουργίας, τέλος ΑΠΕ) γεγονός που απαιτεί υψηλότερες τιμές σε όλους τους καταναλωτές της ΔΕΗ. Όμως κάθε περαιτέρω αύξηση της τιμής του ρεύματος στους οικιακούς καταναλωτές για την επιδότηση των ιδιωτικών ενεργειακών μονάδων ισοδυναμεί με γεωμετρική αύξηση των απλήρωτων λογαριασμών και διόγκωση των καθυστερήσεων εξόφλησής τους οδηγώντας της ΔΕΗ σε χρηματοοικονομική αδυναμία εκπλήρωσης συμβατικών της υποχρεώσεων.

Το αδιέξοδο δεν είναι όπως θέλουν να το παρουσιάσουν, απλά μεταξύ της ΔΕΗ και του Μυτιληναίου, αλλά της κρίσης και των όρων παραγωγής και αναπαραγωγής του κεφαλαίου συνολικά.

Είναι εγκληματικό, που αυτό το αδιέξοδο με την βοήθεια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας ντύνεται με τον μανδύα της σύγκρουσης συμφερόντων ΔΕΗ – Βιομηχάνων και μετατρέπεται σε λόγο διάσπασης και σύγκρουσης μεταξύ των εργαζόμενων στην ΔΕΗ και στις ενεργοβόρες βιομηχανίες.

Η κυβέρνηση, όπως απέδειξε η αναβολή της Γενικής Συνέλευσης της ΔΕΗ, είναι μέρος αυτού του αδιέξοδου. Έχει έρθει η στιγμή οι εργάτες τόσο της ΔΕΗ όσο και της Αλουμίνιο ή των άλλων βιομηχανιών να καταλάβουν ότι η βαριά βιομηχανία δεν μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί με «αφεντικά» είτε αυτά είναι ιδιώτες ή το καπιταλιστικό κράτος. Η βαριά βιομηχανία μπορεί και πρέπει να λειτουργήσει για τις ανάγκες της κοινωνίας χωρίς «καπιταλιστικά ελλείμματα» μόνο αν δουλέψει κάτω από την εξουσία και την διαχείριση των ίδιων των εργαζόμενων. Διαφορετικά αυτά τα «αδιέξοδα» των αφεντικών θα γίνονται ολοένα και περισσότερο εργαλεία για την διάσπαση και την σύγκρουση μεταξύ των εργατών για την επιβίωση ενός συστήματος σε αδιέξοδη κρίση.


Η αδυναμία βιώσιμης λύσης στα πλαίσια της καπιταλιστικής αγοράς, φέρνει την ανεργία να απειλεί τόσο τους εργάτες της μεταλλουργίας, με πρώτους ίσως τους εργαζόμενους στον τομέα παραγωγής πρωτόχυτου αλουμινίου, όσο και αυτούς της ΔΕΗ και τους εργαζόμενους στα ιδιωτικά ενεργειακά εργοστάσια μιας και θα μικρύνει ακόμα η ανάγκη παραγωγής, αλλά και τους τραπεζικούς υπαλλήλους μιας και όλες οι μονάδες που θα κλείσουν (χαλυβουργίες, παραγωγή ηλεκτρισμού, αλουμίνιο, κλπ) θα αφήσουν κόκκινα δάνεια στης τράπεζες που είδη είναι επισφαλείς. Αν υπολογίσουμε έτσι και όλους όσους επηρεάζονται από την λειτουργία των πάρα πάνω δραστηριοτήτων και θα χάσουν την δουλειά τους και το προσθέσουμε στο ήδη 1,5εκ ανέργους, θα απλωθεί μπροστά μας η προοπτική μιας εθνικής καταστροφής που δεν θα αφήσει κανέναν εργαζόμενο απ έξω. Αυτή η απειλή αποτελεί την ουσία του «γόρδιου δεσμού» που για λόγους αδυναμίας να λυθεί, η κυβέρνηση ανέβαλε την συνέλευση των μετοχών.


ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ

Από αυτή την άποψη επειδή καπιταλιστική λύση δεν υπάρχει παρά μόνο σαν αναβολή της επερχόμενης καταστροφής, είναι αναγκαίο ένα κάλεσμα ενωτικής και άμεσης δράσης των εργατών, για την ανάγκη να ανατραπεί με γενική πολιτική απεργία διαρκείας η κυβέρνηση τώρα, ώστε να μην υλοποιηθούν τα σχέδια της και εργοδοτών.

Μόνο επιβάλλοντας την χωρίς φράγκο αποζημίωση των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, για την ανάπτυξη μιας οικονομίας που θα εξυπηρετεί τις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων -με κεντρικό σχεδιασμό λειτουργίας, με έλεγχο και διαχείριση εργατική- μπορεί, όχι μόνο να διατηρηθούν οι θέσεις εργασίας αλλά και να απαλειφθεί η ανεργία, έτσι ώστε να αντιμετωπιστεί η κρίση προς όφελος των εργαζόμενων της χώρας.


ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΣΩΤΗΡΗΣ


Συνδικαλιστής εργάτης στην Αλουμίνιον της Ελλάδος

Πηγή : http://ergatis.wordpress.com