Ki-duk Kim. 3 - Iron. Ολομόναχοι Μαζί. Μέρος Δεύτερο.

Είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς αν ο κόσμος που ζούμε είναι πραγματικότητα ή όνειρο.

Ο ΤεΪ Σουκ μοιράζει διαφημιστικά φυλλάδια, τα αφήνει κάτω από τις πόρτες των σπιτιών, μπορεί έτσι να καταλάβει αν οι ένοικοι λείπουν..στην περίπτωση που αυτό συμβαίνει τα παραβιάζει όχι με σκοπό την κλοπή..αλλά για να τους δώσει ζωή, άδεια εγκαταλελειμμένα σπίτια στην καρδιά του καλοκαιριού μετατρέπονται σε εστίες φωτιάς, εστίες που κραυγάζουν μοναξιά και απελπισία. 

Σε ένα από τα σπίτια που επισκέπτεται ο ήρωας της ταινίας, συνάντα την Σαν Χουά, μία γυναίκα που βιώνει την καθημερινή κακοποίηση από τον άντρα της, η συνάντησή της με τον Τεϊ Σουκ θα υπάρξει καθοριστική καθώς τον ακολουθεί πιστά στον παράξενο, μη κοινωνικά αποδεκτό τρόπο ζωής του..

Συλλαμβάνονται από την αστυνομία και καταλήγουν πάλι μόνοι, αυτός σε ένα κελί και εκείνη πίσω στον άντρα της..

Στη φυλακή ο Τεϊ Σουκ θα προσπαθήσει να κατορθώσει το ακατόρθωτο για να είναι κοντά της: το ανθρώπινο μάτι βλέπει μόνο στις 180 μοίρες, εκείνος θα μάθει να μη φαίνεται κρυμμένος στις υπόλοιπες..μόνο έτσι μπορούν να είναι μαζί όταν εκτίσει την ποινή του..

Τώρα ζει μέσα στο σπίτι της Σαν Χουά χωρίς ο άντρας της να μπορεί να το αντιληφθεί, καταργώντας την ύπαρξή του και ταυτόχρονα μηδενίζοντας πάνω σε μία ζυγαριά τις “συμβατικές” τους υποστάσεις είναι ολομόναχοι μαζί...

"Είναι δύσκολο να πει κανείς αν ο κόσμος που ζούμε είναι πραγματικότητα ή όνειρο": μέσα στις καθημερινές μοναχικές ατομικότητες που μοιρολατρικά αποδέχονται την αποξένωση από τον ίδιο τους τον εαυτό, αποστρέφοντας ταυτόχρονα το βλέμμα από ό,τι μπορεί να είναι συλλογικό, ο ήρωας του Κιμ κι Ντουκ επιζητά δια μέσω του φαινομενικά ακατόρθωτου να διαρρήξει τα όρια της πραγματικότητας που κλειδώνει την πόρτα και κλείνει τα μάτια σε οτιδήποτε ξένο, να αρνηθεί και να άρει την ασφυκτική κλειστότητά της, για να βρει την πραγματικότητα εκείνη-ουτοπία ή κάποιο μακρινό όνειρο για πολλούς- που μέσα της θα μπορέσει να ανταμώσει αυτό που περικλείει, που είναι ανοιχτό, στον εαυτό και στον άλλον... για τον πραγματικά ελεύθερο εαυτό, τον ελεύθερο άλλο, τον ελεύθερο άνθρωπο.

Άλλωστε.. "κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και αυτό είναι κοινό σε όλους. Ιδού η καταγωγή της ασύγκριτης αξεδιάλυτης ένωσης που συνδέει όλους τους ανθρώπους".

Κάφκα 23-1-1917

Πηγή : http://tiemposlejos.blogspot.gr/