Ο "επίμονος" φακός του Τσε

Πηγή : http://a-ctus.blogspot.gr

Η σχέση του Κομαντάντε Ερνέστο Γκεβάρα με τη δημοσιογραφία δεν περιορίζεται μόνο στη συγγραφή. Οι δυνατότητες του σε αυτό πεδίο ξεπερνούν τα όρια αυτά. Ο Τσε απέδειξε μέσα στα 39 χρόνια της ζωής του, ότι όχι μόνο κατείχε την τέχνη της γραφής, αλλά είχε αυτήν την εκπληκτική ικανότητα να αιχμαλωτίζει στο φακό, στιγμές και εικόνες που μένουν ανεξίτηλες στη μνήμη.


Από την νεαρή του ηλικία είχε αυτό που λέμε “κλίση” στην φωτογραφία, έμπνευση που παρέμεινε μαζί του μέχρι τις τελευταίες του μέρες. Η φωτογραφική του μηχανή υπήρξε μία φίλη, που αποκάλυπτε πτυχές του, από διαφορετικές περιόδους της ζωής του.

Τις πιο σημαντικές φωτογραφίσεις τις πραγματοποιεί από το 1952 στα πρώτα του ταξίδια στην Λατινική Αμερική με τον φίλο του, τον επίσης αργεντινό Αλμπέρτο Γρανάδο, μέχρι το 1966, ημερομηνία, όπου συναντιούνται ποικίλα στιγμιότυπα παρμένα από όλες τις χώρες που επισκέφτηκε και τα οποία παρουσίασε στη Κούβα.


Μετά τον επαναστατικό θρίαμβο ο Τσε φωτογράφιζε για χόμπι. Τα καθήκοντα και οι ευθύνες δεν του άφηναν χρόνο για περισσότερη ενασχόληση. Δίχως αμφιβολία μένουν πολλά ανεξερεύνητα “ενσταντανέ” εκείνης της περιόδου από εκείνον.


Σε κάθε ταξίδι που πραγματοποιούσε ο Γκεβάρα κουβαλούσε μαζί του αυτό το πάθος,αναπαριστάνοντας πλευρές της Κούβας, Στο φακό της κάμερας του, μένουν αξιομνημόνευτες χιλιάδες στιγμές που σύμφωνα με του κουβανούς συντρόφους του και όχι μόνο, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας.


Σε μία έκθεση φωτογραφίας του Τσε, στην Ρώμη, ο υπεύθυνος Βισεντ Μονσό Ουέρτας, έκανε μία σημαντική δήλωση, που συνοψίζει όλο το πάθος του κομαντάντε, " δεν είναι φωτογραφίες οικογενειακές ή απλώς ένα αποτέλεσμα ανθρώπινης περιέργειας. Είναι πάνω από όλα εικόνες μίας ακούραστης και απερίσπαστης δουλειάς, ενός ματιού που ζει τον κόσμο, μέσα από τις, εκφράσεις, μέσα από τα ίδια τα φαινόμενα των οποίων υπήρξε μάρτυρας στα ταξίδια του".


Ο Καμίλο Γκεβάρα Μαρτς, γιος του Τσε, μιλώντας για το εκπληκτικό ταλέντο του πατέρα του αναφέρει: "Οι φωτογραφίες του αποτελούν σώμα των ημερολογίων του, και μπορούν να ειδωθούν μόνο ενωμένες με τα ιδανικά του. Παρατηρώντας τες αποκαλύπτεται ένας επίμονος ψυχισμός, η πρόθεση να ξεγυμνωθεί μπροστά μας μέσω της εικόνας το κύριο συστατικό κάθε δυναμικής κατάστασης. Δεν μιλάμε για την αισθητική πλευρά του πράγματος, καθώς δεν είναι τουριστικές φωτογραφίες αλλά ιστορικές και επαναστατικές".


Εντυπωσιάζει, χωρίς αμφιβολία, ένας αυτοδίδακτος νέος, που υπήρξε ικανός στο να κλείνει στο φακό του κρίσιμα γεγονότα, αισθήματα και ψυχικές καταστάσεις, που κρύβουν μέσα τους μία εποχή που έχει αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια της στην Ιστορία, της οποίας ως πρωταγωνιστής ο Τσε, υπήρξε η εικόνα και το σύμβολο μίας επανάστασης, που δεν τελείωσε ακόμα.


Οι εικόνες που μας άφησε ο Τσε, δεν είναι απλά δείγμα ενός ταλέντου. Αποτελούν τρανή απόδειξή της αφοσίωσής του στα ίδια του τα ιδανικά, ιδανικά που υπηρέτησε μέχρι και το τελευταίο λεπτό της ζωής του.


Άλλωστε δεν συγκλίνουν όλα αυτά σε εκείνο το διαπεραστικό αγέρωχο βλέμμα του Τσε, απαθανατισμένο από έναν “συνάδελφό του” ; Εικόνα που μέχρι τώρα έχει διανύσει αμέτρητες διαδρομές από το θάνατό του και πολλές φορές μάλιστα έχει αποτελέσει στόχο μιας αδηφάγου και χυδαίας εμπορευματικοποίησης. Κάνεις ωστόσο δεν δείχνει να έχει ξεμπερδέψει μαζί της ακόμα..