Υπόθεση Κατρούγκαλου : Το κράτος έχει συνέχεια //γράφει ο Χρήστος Μιάμης//

Το θέμα δεν είναι φυσικά ο Κατρούγκαλος. Το κυρίαρχο ζήτημα αφορά στον ανελέητο πόλεμο οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων που μαίνεται, στο μαλακό υπογάστριο του κράτους, το οποίο αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί την λεία του οικονομικού κατεστημένου των ΜΜΕ.

Καθώς η μορφή και η ουσία συγκρότησης του μιντιακού συστήματος, στηρίζεται στην επίδειξη μηδενικής ανοχής, απέναντι σε κάθε μεταβολή στων ισορροπιών, ακόμη και αν αυτή είναι η ελάχιστη, που έλλογα προκύπτει ως απόρροια της αλλαγής στον φορέα διαχείρισης της κυβερνητικής εξουσίας. Ωστόσο ούτε αυτό, το μηδαμινό, δεν είναι ανεκτό.

Καθιστώντας σαφές για πολλοστή φορά, ότι ο εναγκαλισμός πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, στα πλαίσια ενός καπιταλιστικού συστήματος λυσσώδους εκμετάλλευσης, ούτε εξωραΐζεται, ούτε ελέγχεται, ειδικά από μια κυβέρνηση όπως αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, που αδυνατεί να κατανοήσει ότι ο γόρδιος δεσμός της καπιταλιστικής ηγεμονίας, δεν λύνεται. Μόνο κόβεται.

ΜΜΕ, κρατικοί προμηθευτές, δημοσιογράφοι, αποτελούν τους θεματοφύλακες του απρόσβλητου, των κυρίαρχων κανόνων του αστικού πολιτικού και οικονομικού παιγνίου. Αποτελούν τους θεσμούς του πλαισίου της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, που όπως και οι άλλοι "θεσμοί" του ευρωπαϊκού "άβατου", διαπραγματεύονται το όνομα και τα ρούχα τους, αλλά ποτέ την ουσία του ιστορικού τους ρόλου. Αυτόν τον εγκαταλείπουν μόνο ως αποτέλεσμα, συντριπτικής ήττας της αφήγησης της κυριαρχία τους.

Αποδεικνύοντας ότι οι αριστερές και σοσιαλδημοκρατικές ονειρώξεις, περί δυνατής νομικής διευθέτησης, των οικονομικών συμφερόντων, που συνιστούν την πεμπτουσία του αστικού υποδείγματος εξουσίας, δεν αποτελούν παρά τραγική επανάληψη ιστορικών συμβιβασμών που διαχρονικά οδήγησαν, στην περαιτέρω ισχυροποίηση, της αστικής κυριαρχίας.

Δεν πρόκειται περί εκτέλεσης προσωπικών συμβολαίων διαπόμπευσης μελών της κυβέρνησης. Δεν πρόκειται καν για κάτι εκπληκτικό. Its business as usual. Καθώς όταν αποδέχεσαι ότι το κράτος έχει συνέχεια. Αποδέχεσαι ότι το κράτος των αστών και των αφεντικών έχει συνέχεια.

Κάθε άλλη οπτική, αναδεικνύει αδυναμία κατανόησης του προφανούς, ανικανότητα αντίληψης των βασικών ιστορικών όρων δόμησης της πολιτικής και οικονομικής ηγεμονίας του κόσμου του κεφαλαίου.