Το δημόσιο χρέος ως όψη και σύμπτωμα της καπιταλιστικής κρίσης - του Γιώργου Σταμάτη

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο δεύτερο τεύχος της έντυπης έκδοσης

του Γιώργου Σταμάτη,

Το βασικό ερώτημα αναφορικά με το δημόσιο χρέος μπορεί να εξεταστεί σε σχέση με την τρέχουσα δημοσιονομική έκφραση της καπιταλιστικής κρίσης, καθώς και τις συνέπειες που αυτή έχει στη γενικότερη διαχείριση της κρίσης από την αστική πολιτική. Είναι σαφές ότι το Δημόσιο δυσκολεύεται να διαχειριστεί το δημόσιο χρέος, το οποίο ανέρχεται περίπου στο 150% του ΑΕΠ. Και σε τι συνίστανται οι σχετικές δυσκολίες; Στο ότι, πρώτον, το κράτος δεν είναι σε θέση να πληρώσει τα μέρη του χρέους που λήγουν ούτε εξ ιδίων, ούτε με νέα δάνεια, επειδή οι αγορές ή δεν προσφέρουν τα αντίστοιχα ποσά ή τα προσφέρουν μεν, αλλά με υψηλά και αυξανόμενα επιτόκια και, δεύτερον, στο ότι οι ετήσιοι τόκοι αυτού του χρέους αποτελούν ένα υψηλό και αυξανόμενο ποσοστό των δημοσίων εσόδων.

Αυτές οι δυσκολίες αφαιρούν από το κράτος τη δυνατότητα άσκησης επεκτατικής (κεϋνσιανής) οικονομικής πολιτικής, που συνήθως ακολουθείται σε ανάλογες περιπτώσεις, καθώς σε αυτή τη φάση, και ειδικότερα για την Ελλάδα, κάτι τέτοιο είναι πολιτικά και οικονομικά αδύνατο. Αφελείς ή αδαείς μόνον μπορεί να πιστεύουν ότι το κράτος είναι σε θέση ν’ ασκήσει τέτοιου είδους πολιτική, δεδομένου τόσο του χαρακτήρα της καπιταλιστικής κρίσης, όσο και των ιδιαίτερων οικονομικών και γεωπολιτικών συνθηκών και παραμέτρων που αφορούν στην Ελλάδα.

Λέγεται συνήθως ότι το χρέος του Δημοσίου σημαίνει πως η παρούσα γενιά μεταφέρει βάρη στις επόμενες. Αυτό είναι ένα κενό περιεχομένου ερμηνευτικό σχήμα. Δεν μεταφέρει αυτή η γενιά βάρη στις επόμενες, απλά συμβαίνει το εξής: Σε κάθε περίοδο, από τους φόρους που πληρώνουν πληρώνονται οι τόκοι σ’ εκείνους που έχουν δανείσει το κράτος. Ποιοι δανείζουν το κράτος; Κυρίως οι τράπεζες, τα funds και τα υψηλά εισοδηματικά στρώματα. Έτσι λοιπόν, για ορισμένους, το δημόσιο χρέος δεν είναι κάτι απευκταίο, αφού αποτελεί για αυτούς πηγή εύκολου και σίγουρου εισοδήματος. Τα χρέη των κρατών, λοιπόν, αποτελούν οργανική πλευρά του καπιταλιστικού συστήματος και ταυτόχρονα μια εξαιρετικά κερδοφόρα πηγή για τα κάθε λογής ιδιωτικά funds.

συνέχεια εδώ: http://praxisreview.gr/index.php/2014-03-25-12-33-15/11-2014-04-18-08-02-50

via  Praxis