Η αφόρητη έλξη της υπακοής

Οι μονόδρομοι είναι ασφυκτικοί. Ωστόσο η σηματοδότηση είναι απλή, οι κανόνες εύληπτοι, με μόνο προαπαιτούμενο, τον αμελητέο βαθμό ελεύθερης σκέψης και δράσης. Μήπως το 3ο μνημόνιο, το κάθε μνημόνιο βίαιης προσαρμογής είναι μια κάποια λύση ; Ίσως η ενδεδειγμένη λύση για να δικαιολογηθεί η μαζική αδράνεια, η μαζική απραξία και η συνθηκολόγηση ; Είναι τελικά η δύναμη του συστήματος τόσο ακατανίκητη, που οι στρατιές πειθήνιων ατομικοτήτων που κατασκευάζει, να βολεύονται στον ρόλο που τους διανέμεται, χωρίς ουσιαστικές αντιρρήσεις ;

Ο εργαζόμενος μαθαίνει να διεκπεραιώνει πειθήνια το οκτάωρο, δεκάωρο ή δωδεκάωρό του, ανάλογα με τις ανάγκες της επιχείρησης, ο άνεργος εκπαιδεύεται να περιφέρεται άσκοπα στους διαδρόμους των ΜΚΟ και να θεωρεί επιπρόσθετο προσόν την δωρεάν εργασία, ο συνταξιούχος μαθαίνει να σιωπά και να φοβάται, αφού ακόμη μπορεί να επιβιώνει με τον ελάχιστο μισθό του, η νεολαία εθίζεται στο να αναγνωρίζει στην μοναξιά του ατομικισμού το μόνο οικείο τρόπο κοινωνικοποίησης, ενώ η ενσωμάτωση και η υποταγή, καλύπτουν κάθε ισχνή γωνιά ελευθερίας.

συνεχίστε https://viralmarxism.wordpress.com/2015/11/24/%CE%B7-%CE%B1%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B7-%CE%AD%CE%BB%CE%BE%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%85%CF%80%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%AE%CF%82/ 

Πηγή : # marxism