Τα κανάλια του καθεστώτος

Ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες ήταν ένα κακοστημένο κυβερνητικό παιχνίδι αναδιανομής της πίτας των τηλεοπτικών συχνοτήτων και αναπροσαρμογής των όρων ηγεμονίας μεταξύ πολιτικής και οικονομίας. Το καινούργιο πολιτικό προσωπικό που αποπειράται να εδραιωθεί εντός του κρατικού μηχανισμού, χρειάζεται -και αυτό είναι λογικό- φίλια μέσα προπαγάνδας της πολιτικής του αφήγησης, εκτός της κρατικής τηλεόρασης που αποτελεί σημαντικό μέσο, αλλά δεν μπορεί να διαδραματίσει με απόλυτη επάρκεια αυτόν τον ρόλο.

Άλλωστε στον καπιταλισμό η σχέση πολιτικής και οικονομίας , είναι μια δυναμική σχέση εναλλασσόμενης ηγεμονίας, αναφορικά με τις μορφικές εκφράσεις της καπιταλιστικής κυριαρχίας –αν και- μόνο για αυτές. Καθώς το βασικό φορτίο της κυριαρχίας παραμένει αμετάβλητο και αλώβητο, από τις όποιες μεταβολές στους τρόπους και στις μεθόδους διαχείρισής της.

Με αυτή την έννοια, μια κυβέρνηση που έχει απολέσει την όποια λαϊκή υποστήριξη και ανοχή κατείχε για κάποιο χρονικό διάστημα, είναι βέβαιο ότι χρειάζεται διαμεσολαβημένους διαύλους επικοινωνίας για να περάσει το μήνυμα, ότι συνιστά την καλύτερη δυνατή επιλογή κυβερνητικής διαχείρισης. Καθώς όποιος πραγματικά πιστεύει ότι στα πλαίσια του καπιταλισμού και ειδικά του ελληνικού υποδείγματος καπιταλισμού, μπορεί να υπάρξει διάρρηξη της διαπλοκής πολιτικής και οικονομίας και η δημοκρατία να επικρατήσει στον χώρο της πληροφορίας και των ΜΜΕ, είναι είτε ολοσχερώς αδαής, είτε παχυλά αμειβόμενος -παρατρεχάμενος- του συστήματος......

συνεχίστε #MARXISM