"Αμνήμονες σε φλεγόμενη πτέρυγα": Ο πολιτικά επικίνδυνος κύριος Π. Μαυροειδής

Πηγή :Lenin Reloaded

Traverso Rossa : Αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα του ρεύματος που εκπροσωπεί ο συγκεκριμένος, η έλλειψη επαναστατικής, κομμουνιστικής στρατηγικής στην οποία να υποτάσσονται οι όποιες τακτικές επιλογές. Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει, καθώς ο οπορτουνίστικος τακτικισμός, που αναγορευει κατα το δοκούν επαναστατική στιγμή τις πλατείες, τις παρελάσεις κοκ, δέσμιος ως είναι, της εκάστοτε αστικής ή σοσιαλδημοκρατικής επικαιρότητας, με το πέρασμα του πολιτικού χρόνου παράγει ένα συνονθύλευμα πολιτικών θέσεων, που στέκουν αίολες και ασυνάρτητες , παράγοντας μια φαντασιακή αριστερή "αντιπολίτευση" στους κόλπους της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας, (ανταρσυα) κοινωνικά και πολιτικά επικίνδυνη για τον κόσμο της εργασίας.

 

Προχθές:


Όποιος ακόμη θεωρεί πως επρόκειτο για ‘’ατυχή’’ συμπεριφορά ψυχοπαθούς ναζιστή ή για ιδιότυπο μάρκετινγκ φασιστικής κοπής για εκλογικούς κυρίως λόγους, κοιμάται ακόμη ύπνο βαθύ και επικίνδυνο.

Με εξαιρετική ορμή και παραστατικότητα, έρχεται στην επιφάνεια η πραγματικότητα μιας αναμέτρησης, πρωτόγνωρης σε ένταση, διάρκεια και έκταση, ασυνήθιστης σε βιαιότητα, που δεν υπάρχει τρόπος να αποφευχθεί και να μπει κάτω από κανένα χαλί.

[...]

Ακόμη χειρότερα, φαίνεται να συμβαίνει το απίστευτο: Ο φασισμός συγκροτείται όλο και περισσότερο μέσα στα εργατικά και λαϊκά στρώματα ως ένα επιθετικό αντεργατικό και αντικομουνιστικό μέτωπο, απέναντι σε ένα κομμουνιστικό πρόταγμα που δεν υπάρχει! Σε μια στιγμή που η αριστερά απαξιώνει τόσο την έννοια του μετώπου εργατικής πολιτικής και γενικά την έννοια της πολιτικής ως διαπάλης ταξικών κοινωνικών συμφερόντων, όσο και την ανάγκη ενός σύγχρονου κομμουνιστικού απελευθερωτικού προγράμματος, που θα απαιτεί κοινοκτημοσύνη των αγαθών, δημοκρατία, ελευθερία, συλλογική ζωή, αλληλεγγύη και διεθνισμό.

[...]

Πολλά μοιάζουν με τα κολασμένα χρόνια 1929-1933. Και τότε και τώρα, το κλειδί της απάντησης ήταν και είναι αλλού: Στην αντικαπιταλιστική εργατική απάντηση στην κρίση, στην ιδεολογική, πολιτική και κινηματική οργάνωση των εργαζομένων, των ανέργων, των φτωχών, στον ξεσηκωμό και την επαναστατική δημοκρατική επιβολή ενός άλλου δρόμου αξιοπρεπούς συλλογικής ζωής έξω από τη ζούγκλα της καπιταλιστικής αγοράς και τη μπότα των εθνικών και υπερεθνικών μηχανισμών της.

Παναγιώτης Μαυροειδής, "Ο δημόσιος ξυλοδαρμός, τα οδυνηρά ξυπνήματα και τα μαντρόσκυλα του συστήματος", 7/6/2012

Τον Μάρτιο:

"Την σχετική συζήτηση την είχε ξεκινήσει από τις 11/3/12 ο Ριζοσπάστης, σε δημοσίευμα με τίτλο ‘’ΠΑΡΑΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΙ - ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΑΣΤΙΚΑ ΜΜΕ, Φτιάχνουν κλίμα, που «μυρίζει» προβοκάτσια’’. Πηγή της εφημερίδας αποτέλεσαν διάφοροι ακροδεξιοί ιστότοποι, οι μπαρούφες των οποίων αναμεταδόθηκαν αμάσητες.

[...]

Πού ήταν τελικά οι ακροδεξιοί ή οι ελεύθεροι σκοπευτές που θα δρούσαν από τις ταράτσες;

Πρόκειται περί αφέλειας της κοινοβουλευτικής αριστεράς; Κατά τη γνώμη μας το πρόβλημα είναι σοβαρότερο.

Παναγιώτης Μαυροειδής, "Καλή είναι η επανάσταση, αλλά καλύτερα να γίνεται μακριά μας...", 27/3/2012

Τον Μάρτιο και πάλι: 

[...]

Αγανάκτηση, θυμός, οργή

Αυτά είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα αυτή τη στιγμή στους πολίτες της χώρας, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας. Αρνητικά συναισθήματα, θυμό, οργή, αγανάκτηση, δηλώνει, σύμφωνα με την έρευνα, ότι έχει το συντριπτικό ποσοστό του 88,9% των ερωτηθέντων.

Είναι αστείος όσο και προκλητικός ο ισχυρισμός ότι αυτά τα …προκαλεί η αριστερά. Ο μεγάλος υποκινητής είναι ο κοινωνικός κανιβαλισμός σε βάρος της μεγάλης πλειοψηφίας του κόσμου, με τα διαρκή μνημόνια που επιβάλλει η χούντα ΕΕ-κυβέρνησης-ΔΝΤ, προς μεγάλη τέρψη των ελλήνων επιχειρηματιών.

[...]

Κανείς δεν στεναχωριέται που οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, δεν μπορούν να πιουν ούτε καφέ όπου τους αναγνωρίζει ο κόσμος. Τα γιαουρτώματα τους, τα χαίρονται και αυτοί που δεν συμμετέχουν. Όπως χάρηκε και είδε τον εαυτό του στην καταρράκωση της εικόνας του κράτους, των αστών πολιτικών, του προέδρου της δημοκρατίας, των στρατιωτικών και πολιτικών εκπροσώπων της εξουσίας, στις παρελάσεις της 28ης Οκτώβρη. Είναι το αίσθημα της δίκαιης εκδίκησης ενός λαού που τσαλαπατιέται.

[...]

Η φιλολογία περί ‘’ακραίων’’ αντιδράσεων ή και περι ‘’ δύο άκρων’’, είναι όλως διόλου αντιδραστική και κουτοπόνηρη. Τίποτα ακραίο δεν μπορεί να θεωρηθεί στη συμπεριφορά των λαϊκών στρωμάτων απέναντι στον κοινωνικό κανιβαλισμό του κεφαλαίου και της ΕΕ. Ακραία άδικη και βίαιη είναι η επίθεση ενάντια στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα. Το μεγάλο ζητούμενο είναι η προωθημένη κοινωνική και πολιτική αντίσταση, με ανώτερες μορφές πάλης, με στόχο την ανατροπή του αντιπάλου. Είναι αναγκαίο και δίκαιο.

[...]

Η αυθόρμητη ανάπτυξη των αγώνων, η προώθηση του αγωνιστικού πνεύματος μέσα από κάθε αφορμή, όπως οι λαϊκές αντιδράσεις στις παρελάσεις της 25ης Μάρτη που είναι αναπόφευκτες, δεν αντιπαρατίθενται, αλλά ζεσταίνουν και ανακαλύπτουν αυτό το δρόμο.

[...]

Στις 25 Μάρτη, θα παρελάσουν περήφανα η οργή, η αγανάχτηση, ο θυμός, σκορπίζοντας το γελοίο πέπλο της δήθεν λαϊκής υποταγής σε ένα δήθεν σχέδιο εθνικής πατριωτικής συναίνεσης.

Παναγιώτης Μαυροειδής, "Περήφανη παρέλαση Οργής, Αγανάχτησης, Θυμού!", 23/3/2012

Τον περασμένο Οκτώβρη:

[...]

Τώρα κάτι άλλαξε. Η διαμαρτυρία είναι και μέσα στη παρέλαση. Τα κεφάλια αριστερά και όχι δεξιά.

Μαζική, δημόσια, με τυμπανοκρουσίες αποδοκιμασία του επίσημου πολιτικού κόσμου.

Αυτών που ξεπούλησαν τα τωρινά και αυριανά συμφέροντα των εργαζομένων και της κοινωνίας.* Αυτών που έσκυψαν μπροστά στις προσταγές των δανειστών, της ελληνικής και ευρωπαϊκής κεφαλαιοκρατίας. Αυτών που ανέλαβαν το ρόλο των δοσίλογων κυβερνήσεων σε μια οικονομική και πολιτική κατοχή όλων των πτυχών της οικονομικής και κοινωνικής ζωής στη χώρα μας από την ΕΕ και τον υπέρτατο νόμο του καπιταλισμού, το κέρδος.

Η αντιπαράθεση γύρω από το συμβολισμό των σημαιών είναι παλιά. Όμως να που σήμερα, οι ελληνικές σημαίες παύουν να κυματίζουν στοργικά πάνω από τον ανέμελο και σεβάσμιο Πρόεδρο Δημοκρατίας, τους υπουργούς και βουλευτές. Φεύγουν από τα βρώμικα χέρια των φασιστών. Ξεγυμνώνουν έτσι την υποκρισία της αστικής πολιτικής και των εκπροσώπων τους. Αποκτούν άλλη νοηματοδότηση στην πλατεία Συντάγματος, μαζί με τους αγαναχτισμένους και την οργή τους. Στέλνουν άλλο μήνυμα, όταν κρεμιούνται σε μπαλκόνια ανάποδα. Αλλά και παρελαύνοντες να ενώνονται με τους διαδηλωτές.

Φτάνουν αυτές οι δύο εικόνες για να αντιληφθούμε ότι η κοινωνία εξεγείρεται. Η παρέλαση του σάπιου πολιτικού συστήματος παίρνει τέλος. Η επέλαση του δίκιου είναι παρούσα. Η τρομοκρατία, η βία, η μπότα της ΕΕ που στηρίζει τη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, η συναίνεση μεταξύ ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, η αφασία μιας νεκρής από ιδέες, αυτοπεποίθηση, επαναστατικό σχέδιο και πάθος για αγώνα ηγεσία της κοινοβουλευτικής αριστεράς, μοιάζουν με ανίκητο θωρακισμένο υπερωκεάνιο. Πάντοτε όμως ο απέραντος ωκεανός της κοινωνικής πλειοψηφίας, του 99% που λένε και οι καταληψίες της wall-street, θα το αιχμαλωτίζουν, θα το σκουριάζουν, θα το κατατρώγουν και ενίοτε θριαμβευτικά θα το καταποντίζουν αύτανδρο.

Η λαϊκή εξέγερση έρχεται σε άλλη χρονική στιγμή από αυτή που περιμένουμε και έχει άλλα ρούχα από αυτά που φανταζόμαστε. Εμείς όμως πρέπει να βάλουμε το χέρι μας για αυτήν, θέτοντας ξεκάθαρα το στόχο για τη πραγματοποίηση της, δουλεύοντας με γνώση, σχέδιο και αυτοπεποίθηση για την έλευση της…

Παναγιώτης Μαυροειδής, "Τα κεφάλια αριστερά και όχι δεξιά. Η παρέλαση της επίσημης σαπίλας και η επέλαση της κοινωνικής οργής", 27/10/2011

Σημείωση

* Σχόλιο ανώνυμου μετά τον ξυλοδαρμό της Λιάνας Κανέλη από τον ναζιστή Ηλία Κασιδιάρη, boop.gr:

Η Λιάνα Κανελη είναι ισως το πιο συμπαθες προσωπο του ΚΚΕ, αρκετοι πολιτες μη ψηφοφοροι του ΚΚΕ τρεφουν συμπαθεια προς το προσωπο της!

ΟΜΩΣ το πρωϊ δεν ειδαμε να τρωει χαστουκια η Λιανα Κανελη, αλλα βλεπαμε να τρωει χαστουκια το σαπιο Πολιτκο συστημα... βλεπαμε να τρωει χαστουκια ο Παπανδρεου και ο Σαμαρας, ασχετα αν η Λιανα δεν ανηκει σε αυτους!

Οταν επικρατει η Υποκρισια στον πολιτικο κοσμο τα φαινομενα αυτα ηταν αναμενομενα!