Κανονικότητα και κατάσταση εξαίρεσης // γράφει, ο Χρήστος Μιάμης

 

Πάνδημη πεποίθηση, που εμφορείται από δεξιούς και αριστερούς αναγνώστες της κοινωνικής και οικονομικής πραγματικότητας, φορτίζεται αναφορικά με την ελληνική οικονομική κρίση, ως μια ιδιαίτερη ιστορική στιγμή, μια εξαιρετική περίπτωση, που επιβάλλει την λήψη εξαιρετικών, ιδιαίτερων μέτρων ώστε να αντιμετωπιστεί αυτή η πρωτοφανής κατάσταση εξαίρεσης. Είναι όμως μια τέτοια ανάγνωση αληθής; Πρόκειται πραγματικά για μια κατάσταση που έχοντας μια εσωτερική κοινωνική και οικονομική αυταξία, αιωρείται εκτός του επίγειου πεδίου του πρότερα διαμορφωμένου κοινωνικοπολιτικού status quo;

Είναι δηλαδή η καπιταλιστική κρίση μια ιστορική ανωμαλία, απόρροια αποτυχημένων τακτικών χειρισμών στον τρόπο και στην μεθοδολογία της οικονομικής διαχείρισης, ως αποκρυστάλλωμα μιας λανθασμένης δοσολογίας μεταξύ υφεσιακών και αναπτυξιακών μέτρων;

Αποτελεί τελικά το ξέσπασμα της της ελληνικής εκδοχής της καπιταλιστικής κρίσης, κεραυνό εν αιθρία, που διασάλευσε μια ομαλή κανονικότητα, ανακόπτοντας τεχνητά μια πορεία αέναης ανάπτυξης;

Τα χνάρια, τα έκδηλα αποτυπώματα της παρούσας πολιτικής και οικονομικής κρίσης του ελληνικού καπιταλιστικού υποδείγματος, βρίσκονται εντός της κυτταρικής δομής, της πολιτικής και οικονομικής πραγματικότητας που προϋπήρχε και σχηματοποίησε τους όρους εμφάνισης της καπιταλιστικής κρίσης, ως τομή και συνέχεια μιας κανονικότητας, που εξασφάλιζε ανάπτυξη και ευημερία για τον κόσμο του κεφαλαίου και το παρασιτικό αστικό πολιτικό προσωπικό, ενώ ταυτόχρονα συμπίεζε ραγδαία, τους οικονομικούς και πολιτικούς όρους διαβίωσης της εργαζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας.

 

συνεχίστε την ανάγνωση http://praxisreview.gr/index.php/2-uncategorised/40-2015-03-15-14-18-29

Πηγή : http://praxisreview.gr